ΓΙΑΤΡΕ, ΘΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΠΡΟ ΕΚΠΛΗΞΕΩΣ!

Κλασική ατάκα του Βέγγου, μεταμφιεσμένου σε πόρνη για να γλιτώσει από τους γερμανούς, όταν πρόκειται να υποβληθεί σε γυναικολογικό έλεγχο.

Πώς αποφεύγει κανείς το να βρεθεί προ εκπλήξεως; Όταν ξέρει με τι έχει να κάνει και είναι προετοιμασμένος επ' αυτού.

Κάθισα χθες και είδα το ματς του βάζελου. Το συμπέρασμά μου είναι ότι αν πάμε στη λεωφόρο με τους οπαδούς να πιστεύουν ότι είναι αδιανόητο να βάλουμε κάτω από πέντε γκολ, θα πάθουμε ότι ο γιατρός του Βέγγου.

Ο φετινός Παναθηναϊκός σε στιλ παιχνιδιού δε διαφέρει πολύ ούτε από τον περυσινό ούτε από τον προπέρσινο. Προσπαθεί να παίξει γρήγορα, θέλει να κυριαρχήσει αλλά παράλληλα αφήνει πολύ μεγάλα κενά μεταξύ των γραμμών που αν τα εκμεταλλευτεί σωστά ο αντίπαλος μπορεί να τον βλάψει σοβαρά.

Χαρακτηριστικό της ομάδας που είδα είναι ο ενθουσιασμός που φυσικά πολλαπλασιάζεται με την παρότρυνση του κοινού. Η άμυνα είναι άπειρη και μπορεί να κάνει γκέλες, το κέντρο έχει δυο έμπειρους παίχτες, τον Πράνιτς και τον Ζέκα, στην επίθεση ο Ντίνας είναι ενθουσιώδης και αρκετά καλός, ο Κλωναρίδης πολύ γρήγορος, ενώ τα δύο σέντερ Μπεργκ και Φιγκερόα θέλουν προσοχή γιατί γνωρίζουν καλά τη θέση και έχουν το γκολ. Ο βάζελος κάνει πολύ παιχνίδι με τα ακραία μπακ Νάνο και Μαρινάκη (που χθες δεν έπαιζε), ενώ τα εξτρέμ συνεργάζονται ή κινούνται προς την περιοχή.

Κάθε σοβαρός γαύρος θα κάνει την ερώτηση : κάνει κάποιος απ' αυτούς τους παίχτες για την δεκαοχτάδα του Θρύλου; Η απάντηση είναι, ασφαλώς όχι. Αλλά υπάρχουν κάποιοι άλλοι παράμετροι.

Ο βάζελος φέτος δεν διεκδικεί ουσιαστικά τίποτα. Άντε, μια έξοδο στο EL. Αλαφούζηδες, τεχνική ηγεσία, παίχτες και κυρίως οπαδοί, ζουν και αναπνέουν για τα ματς με τον Γαύρο. Ας θυμηθούμε τι έγινε πέρυσι : Τα έδωσαν όλα (μα όλα) στα μεταξύ μας παιχνίδια και μετά σερνόντουσαν τρώγοντας τις σφαλιάρες τη μια μετά την άλλη.

Για να τους κερδίσεις πρέπει να ιδρώσεις. Πρέπει να πηγαίνεις πρώτος στη μπάλα. Να κερδίζεις τις προσωπικές μονομαχίες. Να βγαίνεις γρήγορα στην επίθεση χωρίς να χάνεις τη συνοχή σου, δηλαδή να μην παρασύρεσαι στο παιχνίδι τους. Πρέπει να τρέξεις και να αντέξεις. Δεν αρκεί η ποιότητα.

Εδώ όμως υπάρχει ένα ζήτημα. Ο Ολυμπιακός έχει στόχους. Έχει υποχρεώσεις και μάλιστα στο ανώτερο επίπεδο. Ούτε τραυματισμούς θέλει να διακινδυνεύσει ούτε από ενέργεια να αδειάσει.

Ο Ολυμπιακός έχει παίχτες που αξίζουν εκατομμύρια. Το ίδιο είναι να σακατευτεί ο Βάις και να κινδυνεύσει η καριέρα του και το ίδιο να τραυματιστεί ο Νάνο;

Όλοι θέλουμε τη νίκη με το βάζελο και ονειρευόμαστε τον διασυρμό του. Ο ρεαλισμός όμως ποτέ δεν έβλαψε. Ας παίξουμε σωστά και μελετημένα με στόχο τη νίκη. Και αν έρθει ο θρίαμβος, καλοδεχούμενος. Να μη βαραίνουμε όμως τα πόδια των παιχτών με παράλογες απαιτήσεις.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι ευρύτερες νίκες μας ήρθαν όταν δεν το περιμέναμε.

Γιώργος Σκιάνης

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Ο "εύκολος" τρόπος για να κερδίσεις παιχνίδια σαν το χθεσινό είναι να μπεις από το πρώτο δευτερόλεπτο με ένταση, να πιέσεις ασφυκτικά, να πανικοβάλεις τον αντίπαλο, να τον κάνεις να ξεχάσει τα πλάνα του, να βάλεις το γκολάκι και... χαίρετε.

Αν δώσεις χρόνο στον αντίπαλο που παίζει όλος πίσω από τη μπάλα, πέφτει πάνω στον παίχτη που έχει την κατοχή με διπλά, σκληρά μαρκαρίσματα γνωρίζοντας ότι φοβάσαι τραυματισμό για το επικείμενο κρίσιμο ευρωπαϊκό παιχνίδι, τότε χάνεις δύο απαραίτητα στοιχεία για να κερδίσεις τέτοια ματς : γρήγορη σκέψη και καθαρή σκέψη.

Αυτό σημαίνει ότι όταν κερδίζεις την κατοχή σε ευνοϊκό σημείο και με τον αντίπαλο ανοργάνωτο δεν προωθείς γρήγορα και σωστά τη μπάλα για να εκμεταλλευτείς το πλεονέκτημα αλλά την γυρίζεις πίσω για να ξεκινήσεις μια νέα, κοπιώδη σετ επίθεση. Ακόμη και όταν το κάνεις αυτό, λαθεύεις στην εύκολη και κρίσιμη τελική πάσα.

Όταν κυλήσει έτσι το παιχνίδι, το άγχος μεγαλώνει, μυαλό και πόδια δένονται κόμπος και ο υποδεέστερος αντίπαλος μπορεί να πάρει αυτό που θέλει.

Τα στοιχεία αυτά τα είδαμε χθες γι αυτό και η νίκη δεν ήταν εύκολη παρά την καθολική υπεροχή. Τέλος καλό πάντως, όλα καλά. Σε ότι αφορά την ατομική απόδοση παιχτών θα ξεχωρίσω με διαφορά τον καταπληκτικό Σάμαρη και θα σταθώ στο νεαρό Ολαϊτάν με τα πλούσια προσόντα, την ενέργεια αλλά και την σπουδαία ωριμότητα.

Όλοι βλέπουμε ότι η ομάδα αυτή έχει προοπτικές και οφείλουμε να την στηρίξουμε.

Γιώργος Σκιάνης 

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ


Εάν το χθεσινό παιχνίδι ήταν επίσημο θα έσπαγαν πολλές καρδιές με την εξέλιξη του στα τελευταία λεπτά του κανονικού  αγώνα  και της παράτασης . Τελικά η ομάδα πήρε την νίκη με ένα πολύ δύσκολο σουτ fade-away του Λοζένσκι 3" πριν την κόρνα της Γραμματείας.
Με την επιφύλαξη ότι την  ομάδα στο μπάσκετ πρέπει να έρθει η Άνοιξη για  να της κάνεις  σοβαρή κριτική και να μην εκτεθείς με πρώϊμες εκτιμήσεις, θα γράψω λίγα πράγματα από αυτά που είδα εχθές.
Ότι η ομάδα έχει αποκτήσει το " μέταλλο " του νικητή είναι κάτι πολύ προφανές . Δεν εγκαταλείπει αγώνα , δεν βγαίνει από τα αγωνιστικά πλάνα του κόουτς και με τις πεντάδες με τους "σκληρούς" διεκδικεί την νίκη μέχρι τέλους. Είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας στην διετή πορεία προς την κορυφή της Ευρώπης . Εξαιρώ βέβαια τους τελικούς του πρωταθλήματος που για κάποιους λόγους που έχουν αναλυθεί η ομάδα έχασε τον προσανατολισμός της .
Η ευχάριστη είδηση του χθεσινού παιχνιδιού είναι η εμφάνιση  του Λοζένσκι. Πολύ καλός και στην άμυνα και στην επίθεση ,επελέγη από τον Μπαρτζώκα να είναι στην τελική πεντάδα που θα διεκδικούσε το παιχνίδι και τον δικαίωσε. Πήρε μαζί με τον Σλούκα όλες τις κρίσιμες επιθέσεις με εξαιρετική επιτυχία. Παίκτης με πολύ μπασκετικό μυαλό που κάνει ακριβώς αυτό που χρειάζεται και τίποτε περισσότερο.
Άλλη ευχάριστη είδηση είναι η ετοιμότητα του Μάντζαρη μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του. Σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται ότι αυτός ο μπασκετικός " σκύλος" που κυνηγά τον αντίπαλο σαν να πρόκειται να τον φάει προέρχεται από πολύμηνη απουσία.
Από τους δύο μικρούς εχθές ξεχώρισα τον Αγραβάνη . Εμένα μου δείχνει ότι από εφέτος μπορεί να βοηθήσει σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού και μπορούμε να έχουμε βάσιμες ελπίδες ότι πιθανόν να έχουμε ένα αστέρι  στα 2,08 τα προσεχή χρόνια στην ομάδα.
Από τους τέσσερις  Αμερικάνους εχθές ξεχώρισε περισσότερο ο Σίμμονς ο οποίος είχε και το ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό 4/5 βολές.
Οι παλαιοί Πρίντεζης και Περπέρογλου πολύ καλοί και οι δύο, τους ξέρουμε και τους περιμένουμε ακόμη καλύτερους και πιο σταθερούς στο παιχνίδι τους.
Άφησα τελευταίο τον Σλούκα. Το παιδί έχει γεμίσει αυτοπεποίθηση και εμφανίζεται σαν ηγέτης της ομάδας κάτι σαν αντιΣπανούλης . Παίρνει τις δύσκολες προσπάθειες , έμαθε να παίζει καλά το pick and roll και βελτιώνεται  συνέχεια στην άμυνα. Κάτι ακόμη που διακρίνω σε αυτό το παιδί είναι ότι γουστάρει πολύ αυτό που κάνει , τρελένεται να παίζει μπάσκετ δηλαδή ,ένα στοιχείο που είχε απο μικρός και ο Σπανούλης .
Εάν αναλογιστούμε την δύναμη της εφετινής περιφέρειας της ομάδας με Σπανούλη, Λό, Μάντζαρη, Σλούκα ,Κατσίβελη και Χριστοδούλου με βοήθειες από τον Λοζένσκι και προσθέσουμε την βελτίωση της front line με τους Ντάνστον, Σίμμονς, Μπέκιτς, Αγραβάνη και ακόμη τους Πρίντεζη , Περπέρογλου , Παπαπέτρου, Πετγουέι και Μαυροειδή μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για την χρονιά που ξεκινά σε λίγες μέρες.

ΒΕΡΓΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΕΙΡΑΝΕ

Στο παιχνίδι με τον Φωκικό έπαιξε για καμιά εξηνταριά λεπτά, ο Βέργος, δεκαεπτά χρονών.

Όποιος δεν είχε ξαναδεί το παλικαράκι αυτό θα διαπίστωσε ότι πρόκειται για ταλέντο. Φάνηκε φυσικά η έλλειψη πείρας σε κάποιες συνεργασίες και κινήσεις αλλά γενικά ήταν μέσα στο παιχνίδι και πήρε τις πρωτοβουλίες που του αναλογούσαν.

Τυχαίνει να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το φυτώριο του Ολυμπιακού και τον παίχτη αυτόν τον έχω παρακολουθήσει αρκετά. Πέρυσι έπαιξε με την Κ20 σαν αλλαγή του Ιωαννίδη ενώ συμμετείχε και στην Κ17, στην τελική φάση που έγινε στην Ξάνθη.

Η διαπίστωσή μου είναι ότι πρόκειται όντως για επιθετικό ταλέντο με καλά στοιχεία και σπουδαία επαφή με το γκολ που έχει όμως πολύ δουλειά μπροστά του, όπως είναι φυσικό.

Διαπίστωσα και κάτι άλλο όμως. Στην Κ17, το παιδάκι αυτό συμπεριφερόταν λες και ήταν κι όλας ο Φαν Μπάστεν. Για μεγάλη βεντέτα μιλάμε!

Μου ήρθαν λοιπόν στο μυαλό όλοι οι πιτσιρικάδες των περασμένων γενιών του θρύλου που είχαν δείξει πράγματα και δυστυχώς κατέληξαν στην ποδοσφαιρική αφάνεια. Σοϊλέδηδες, Νικλητσιώτηδες, Βασιλογιάννηδες, Βαλεριάνοι, Σκούρτηδες, Βάντερσον και πολλοί, πολλοί άλλοι. Εξαίρεση αποτέλεσαν ο Κονέ που άργησε όμως πολύ να ξαναπάρει μπρος και ο Φετφατζίδης που σε καμία περίπτωση δεν είχε μέχρι τώρα την εξέλιξη που περιμέναμε και είμαστε απλά σε αναμονή μιας επανεκκίνησης. Θετικές εξαιρέσεις δείχνουν να είναι ο Ιωαννίδης που πήγε στη Χάνσα Ροστόκ και βρήκε κατάλληλο περιβάλλον για να εξελιχθεί αλλά και ο Διαμαντάκος που ενώ δεν είχε ίσως τα προσόντα των άλλων, διαθέτει σιδερένια θέληση και πηγμένο μυαλό και εγώ τουλάχιστον τον περιμένω.

Πολύ συζήτηση γίνεται για το τι φταίει και δεν εκκολάπτονται σωστά οι νεοσσοί των ακαδημιών. Πεποίθησή μου είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό αλλά ψυχολογικό και πνευματικό. Και οι παράγοντες που διαμορφώνουν και επηρεάζουν το πνευματικό και ψυχολογικό υπόβαθρο των νεαρών παιχτών είναι οι εξής:

1. Οικογένεια.
2. Ομάδα.
3. Παρέες.
4. Δημοσιογράφοι.
5. Μάνατζερ.

 Δεν είναι τυχαίο ότι νουνεχείς ποδοσφαιρικοί πατεράδες ταλέντων, όπως ο Σαμαράς και ο Δώνης, επέλεξαν το εξωτερικό για την σωστή εξέλιξη των παιδιών τους. Ο Γιώργος Σαμαράς πήγε στην Ολλανδία, στην Χέρενβεϊν όπου είχε δίπλα του τον πατέρα του, τεχνικό διευθυντή στην ομάδα και τη μητέρα του. Όταν ενδιαφέρθηκαν αγγλικές ομάδες να τον αποκτήσουν, σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών, κάλεσαν πρώτα σε συνέντευξη τους γονείς του για να ανιχνεύσουν το περιβάλλον του παίχτη.

Ο επαγγελματικός τρόπος που λειτουργούν αυτές οι ομάδες μας διδάσκει ότι η οικογένεια είναι το πρώτο θεμέλιο για την εξέλιξη των παιχτών. Δυστυχώς στη χώρα μας λείπει η ωριμότητα από τους γονείς που προβάλλουν συνήθως τις δικές τους ανάγκες και ελλείψεις στο παιδί τους. Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουν η ομάδες και εν προκειμένω ο Ολυμπιακός ένα ειδικό επιτελείο ψυχολογικής και πνευματικής υποστήριξης που θα ασχολείται από την πρώτη στιγμή με τους νεαρούς παίχτες. Είναι πολύ βασικό να μην αφήνεται το πολύ ευαίσθητο αυτό έργο στην αποκλειστικότητα των προπονητών γιατί τότε θα έχουμε φαινόμενα σαν του Φορτούνη που έφυγε γιατί ήταν "κωλόπαιδο".

Το ειδικό επιτελείο θα αποτελεί και την ασπίδα του αθλητή απέναντι στις κακές επιρροές από τους άλλους παράγοντες που αναφέραμε. Θα κάνει το νεαρό άντρα υπεύθυνο και δυνατό ώστε να διαχειρίζεται σωστά τα θέματά του. Όταν δε θα πρόκειται για κάποιο εξαιρετικό ταλέντο, θα είναι πολύ χρήσιμο να ασχολείται μαζί του κάποιος καλός ειδικός σε αποκλειστική βάση.

Οργανωμένη η ομάδα σε αυτή τη βάση θα αποτελέσει φάρο στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Τότε και μόνο τότε θα αλλάξει επίπεδο πραγματικά.

Γιώργος Σκιάνης

 

ΙΩΒ 2013

Καλά για ΑΕΚτζήδες και Παναθηναϊκούς δεν το συζητάμε. Αυτοί έχουν πέσει στο λάκκο των λεόντων σαν τον Δανιήλ αλλά πού και πού βγάζουν το κεφάλι έξω με την ελπίδα ότι θα δουν κάποιο στραβοπάτημα του Γαύρου και θα χαρούν!

Ας έρθουμε όμως στα δικά μας. Είσαι γαύρος. Μια παρηγοριά έχεις στα μαύρα χρόνια της κρίσης, να βλέπεις την ομάδα σου. Κι αυτό όμως δε μπορείς να το χαρείς. Τσακώνεσαι με τη γυναίκα σου που κάθε έξοδο δικό σου το θεωρεί πολυτέλεια ενώ τα δικά της τα βαφτίζει ανάγκες και βάζεις NOVA. Έλα όμως που το κύπελλο το δείχνει ο ΟΤΕ! Λες, δεν πειράζει, θα θυσιάσω τρία ευρώ να πάω στο καφενείο, να γλιτώσω για δυο ώρες και από τη μουρμούρα της κυράς μου.

Πας λοιπόν στο καφενείο. Μαζεύεται κόσμος και λαός, βάζελος κι ο ιδιοκτήτης, μιλάει κάθε πικραμένος, κάθε καταπιεσμένος περισσότερο κι από σένα στο σπίτι, σου γίνονται τα άντερα κόμπος, φεύγεις με πονοκέφαλο και θυμάσαι το αντικαταθλιπτικό που δεν πήρες το πρωί.

Αλλάζεις ταχτική. Λες θα πάω σε μια καφετέρια με λίγο κόσμο, μικρή τηλεόραση και χωρίς ήχο, κομμάτια να γίνει, θα γλιτώσω τουλάχιστον τις παπαριές.

Δυο μπαρμπάδες κάθονται μπροστά σου, ελπίζεις νάναι χήροι ή χωρισμένοι, νάχουν βρει την υγειά τους. Αμ δε! Κάνα δεκάλεπτο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι αρχίζουν για τον άσχετο τον Μίτσελ, τα παλτά που κουβαλήσανε, τον άχρηστο τον Τσόρι, τον παιχταρά τον Φετφατζίδη που τον φάγανε, δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει σύστημα λένε, λένε, λένε...

Ξεκινάει το παιχνίδι, μπαίνουν δυο γκολ σε οχτώ λεπτά, λες θα ησυχάσουνε. Αμ δε! Δεν ήρθαν για να δούνε ούτε δύο ούτε δώδεκα γκολ, ήρθαν να γκρινιάξουν και θα γκρινιάξουν. Άντε πάλι το σφίξιμο στο στομάχι, μια παράλογη επιθυμία να βάζουμε γκολ σε κάθε κατεβασιά μήπως και σταματήσουνε, να μη γίνει λάθος ούτε σε μία πάσα, προσπαθείς να μπεις στο μυαλό τους, τι θέλουν επιτέλους και τρελαίνεσαι.

Κάνεις υπομονή, τελειώνει το παιχνίδι, πληρώνεις, σηκώνεσαι και φεύγεις. Βρίζεις μέσα σου τον Λογαρά που σε τέτοιες κρίσιμες ώρες την αράζει στο εξοχικό και χάνουμε την ευκαιρία να δούμε το ματς στο σπίτι της κόρης του και σέρνεις τα βήματά σου για το σπίτι για να συνεχίσεις να ακούς τον εξάψαλμο. Η μόνη διαφορά είναι ότι εκεί δεν φταίει ο Μίτσελ, εκεί φταις εσύ.

Γιώργος Σκιάνης

Ο ΠΕΤΡΟΣ, Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ

Συμπαθής ο Πέτρος Ξανθόπουλος, ούτε λόγος. Καλός παίχτης του γαύρου ήτανε, πολλά χρόνια έμεινε στην ομάδα, πάντα με το χαμόγελο. Αλλά ρε παιδιά, νισάφι με τις τεχνικές τοποθετήσεις ανθρώπων που αν και έπαιξαν ποδόσφαιρο, δεν λένε τίποτα περισσότερο από τους καφενόβιους.

Πραγματικά και στενοχωριέμαι που το λέω, προτιμώ χίλιες φορές να ακούω τους Σαμαρά και Νιόπλια που πέρασαν από τον βάζελο, να μιλάνε. Γιατί μιλάνε ποδοσφαιρικά.

Τι θα πει ρε Πετράν "δεν βλέπουμε τίποτα στον καινούργιο Ολυμπιακό" και "καλές μεταγραφές είναι οι Βάις, Κάμπελ και Ολαϊτάν"; Αυτά τα λέει ο κυρ-Μήτσος ανάμεσα στο ασσόδυο και στις εξάρες. Δηλαδή εσύ δεν είδες το δέσιμο του Σάμαρη με τον Μασάντο στα χαφ, ένα τελείως καινούργιο δίδυμο, δεν είδες την σωστή αξιοποίηση και μονιμοποίηση του Σιόβα στην άμυνα, με εκμετάλλευση και των τεχνικών αρετών του στην προώθηση του παιχνιδιού; Δεν είδες ότι επιτέλους ο Ολυμπιακός, μετά τον Νικοπολίδη, έχει σπουδαίο τερματοφύλακα; Δεν παρατήρησες τις συνεργασίες Βάις - Σαβιόλα και την γενικότερη συνεισφορά του αργεντινού παιχταρά στην κίνηση της επίθεσης του Ολυμπιακού;

Αυτά περιμέναμε ρε Πετράν να επισημάνεις αν δεν ήσουν τραγικά μύωπας ή απελπιστικά εμπαθής, σε σημείο να εκτίθεσαι όχι σαν άνθρωπος του ποδοσφαίρου αλλά σαν βοσκός.

Και την σκυτάλη παίρνει ο κυρ-Παντελής από τον φωστήρα του Φωτός Σινάνογλου. Ποιος είναι ο κυρ-Παντελής; Για όσους δεν το ξέρουν είναι ο κατ' ανάγκην καινούργιος προπονητής του Πανιωνίου, στη θέση του περυσινού που δεν ήθελε να συνεχίσει. Ο Νίκος ο κυρ-Παντελής λοιπόν δεν κοιτάζει την ομάδα του, σχολιάζει τον Ολυμπιακό και εμμέσως τον προπονητή του. Μπορεί ο Σάμαρης να τρέλανε όλους τους σκάουτερ αλλά ο κυρ-Παντελής κατάλαβε ότι μάλλον δεν είναι εξάρι αλλά οχτάρι και ότι θέλει πίσω του τον... Ορμπάιθ. Επίσης ότι ο Ολαϊτάν που τον ξέρει από τον καιρό που τον πηγαίνανε στις κούνιες είναι παιχταράς και άλλα πολλά. Μου θύμισε ο κυρ-Παντελής με τις τοποθετήσεις του την περίφημη ρήση εκείνου του παλιού τερματοφύλακα του Απόλλωνα, του Κουρκούνα που όταν ελέγετο ότι θα παίξει ο Τζόλε στην Εθνική Ελλάδας είχε δηλώσει ότι υπάρχουν πολλοί έλληνες Τζώρτζεβιτς. Βεβαίως, ο Τζόλε της Ρούμελης, ο Τζόλε της Γαστούνης και ο Τζόλε της Αγουλινίτσας. Που ακόμα δεν τους είχαμε δει, Τζόλε τους βαφτίσαμε. Βγάλε Σαβιόλα, βάλε Ολαϊτάν που είναι ταμάμ για περιφερειακός κυνηγός.

Τώρα ο κυρ-Παντελής τα είπε όλα αυτά, ο Σινάνογλου τα έβαλε στο στόμα του, θα σας γελάσω. Το θέμα είναι ότι εκτέθηκε κι αυτός. Άι σαλάγα τα, να μην τα φάει ο λύκος.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΜΙΤΣΕΛ

Για άλλη μια φορά συμφωνώ με τον Λογαρά που μου δήλωσε προφορικά, γιατί ως γνωστόν πονάει το χέρι του, ότι ΤΩΡΑ είναι εκατό τοις εκατό με τον Μίτσελ.

Και οι δυο μας, Λογαράς και Σκιάνης, είχαμε μέχρι τώρα μια ας πούμε ευμενή ουδετερότητα απέναντι στο πρόσωπο του Μίτσελ, ασπαζόμενοι πλήρως την άποψη Νικολακόπουλου ότι τον προπονητή, αν δεν είναι πατάτα τύπου Μπιγκόν, πρέπει να τον περιμένεις τουλάχιστον μια σεζόν για να τον κρίνεις.

Για τον Μίτσελ, το μισό της περυσινής σεζόν δεν πιάνεται γιατί δεν προετοίμασε αυτός την ομάδα. Εφέτος, έχω την βεβαιότητα ότι αντιμετωπίζεται με μεγάλη εμπάθεια από το μεγάλο μέρος του αθλητικού τύπου και από αρκετούς παρατρεχάμενους, πρώην ποδοσφαιριστές, γραφικούς πρώην προπονητές, το ελληναράδικο λόμπι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Λέω ότι αντιμετωπίζεται με εμπάθεια διότι η ομάδα, στα επίσημα παιχνίδια της έδωσε ικανά δείγματα πολύ καλής μπάλας. Αιτιάσεις του τύπου γιατί έβαλε τούτον και δεν έβαλε εκείνον τις ακούω βερεσέ και τις θεωρώ εκ του πονηρού, εκτός αν ο ασκών την κριτική ανήκει στην κατηγορία των πανιβλάκων. Παίχτες που τη μια φορά βγάζουν μάτια, την άλλη μπορεί να σέρνονται. Κλασικό παράδειγμα ο Μήτρογλου που μετά από δύο κολλητά χατ τρικ έκανε δυο κάκιστες εμφανίσεις. Αν φερ' ειπείν ο προπονητής έβλεπε στην προπόνηση, πριν από τα παιχνίδια αυτά, ότι ο Μήτρογλου είναι ανόρεχτος και δεν τον έβαζε, φαντάζεστε τι θα τους σούρνανε οι μυαλοπώληδες;

Για τον Μανωλά όλοι λένε ότι έχει εξαιρετικά προσόντα αλλά κάνει και χοντρές επιπολαιότητες. Το ρισκάρεις αυτό σε πολύ δύσκολο ματς CL; Άλλωστε και ο σκάουτερ της Παρί σημείωσε αυτήν την αδυναμία του και στο κάτω-κάτω για την ήττα στην πρεμιέρα δεν φταίει το κεντρικό αμυντικό δίδυμο και ειδικά ο Μεντζανί. Αμφιβάλλει κανείς σοβαρός φίλαθλος ότι ο Μανωλάς, όντας και ανιψιός του παλιού κορυφαίου αμυντικού, σπρώχνεται από όλες τις μπάντες;

Ο κατάλογος δεν τελειώνει. Γιατί δεν παίζει ο Ολαϊτάν, γιατί δεν βάζει τον Τσόρι - κακώς βάζει τον Τσόρι και πάει λέγοντας. Έφτασε στο σημείο, ο σημερινός "κορυφαίος" αθλητικογράφος του Φωτός, ο κ.Χαλάς, να μας γράφει ότι ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάρει το πρωτάθλημα με τριαντατέσσερες νίκες. Μάλιστα κύριε, όπως έλεγε ο αείμνηστος Ζαμπέτας.

Εμένα, παρ' ότι δεν ανήκω στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ξέρετε τι μου κάνουν όλα αυτά; Ότι ο Μίτσελ όταν έλεγε ότι δεν κάνει κουμάντο ούτε στους μάνατζερ ούτε στα μέσα, υπονοώντας φυσικά ότι δεν είναι ο άνθρωπος που θα τους γλείψει και θα τους χαρτζιλικώσει, έλεγε την αλήθεια πέρα ως πέρα.

Ο Μίτσελ δεν έχει τους δημοσιογράφους, δεν έχει τους μάνατζερ, δεν έχει το ελληνικό λόμπι, δεν έχει τους παλαίμαχους, δεν έχει τον κυρ-Νίκο τον Αλέφα, δεν φαίνεται να έχει ούτε καν τον Σάββα τον Θεοδωρίδη που ήταν ασπίδα για Μπάγιεβιτς και Βαλβέρδε. Είναι ισπανός, είναι προσωπικότητα, είναι εγωιστής και είναι μόνος του. Μπορεί να τον διώξουν αλλά θα τόχει παλέψει μέχρι τέλους με τους δικούς του όρους.

Και αυτοί όλοι που θεωρούν το πρωτάθλημα εύκολο, θα είναι υπεύθυνοι που θα δυσκολέψει. Μάλλον.

Γιώργος Σκιάνης

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΗΣΥΧΕΙ

Σε παιχνίδια όπου ο αντίπαλος είναι καλά οργανωμένος στην άμυνα και παίζει με αντεπιθέσεις, η πείρα λέει ότι υπάρχουν τρεις τρόποι για να νικήσεις :

1. Να πιέσεις στην αρχή δυνατά ώστε να πετύχεις γρήγορο γκολ. Αυτό κάνει τα πράγματα πιο εύκολα.
2. Αν δε γίνει αυτό, πρέπει να αξιοποιήσεις τις λίγες καλές ευκαιρίες που θα σου παρουσιαστούν.
3. Και τέλος, αν δεν αξιοποιήσεις τις ευκαιρίες σε ροή παιχνιδιού, πρέπει να αξιοποιήσεις τα πολλά στημένα που θα κερδίσεις.

Στο χθεσινό παιχνίδι ο Ολυμπιακός δε μπήκε δυνατά, δεν πίεσε με ένταση. Στο πρώτο ημίχρονο είχε την πρωτοβουλία, κυκλοφόρησε καλούτσικα τη μπάλα με άξονα τους Σάμαρη - Μασάντο που ήταν πάλι πολύ καλοί και τους Βάις και Σαβιόλα που είχαν κάποιες συνεργασίες με αποκορύφωμα την φάση του δοκαριού, μια πραγματικά σπουδαία ευκαιρία.

Ο Τσόρι δεν ήταν σε καλή μέρα, ο Μήτρογλου για δεύτερη συνεχόμενη φορά αρνητικός, ο Μανιάτης πιο ζωηρός δεξιά, ο Χολέμπας συγκρατημένος αριστερά. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, Σιόβας - Μανωλάς, πολύ σταθερό, με τον Σιόβα πιο πολύ μέσα στο παιχνίδι γιατί ο Παναιτωλικός έκανε επιθέσεις μόνο από την πλευρά του.

Κι εκεί που περιμέναμε να ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο με τον Θρύλο να πιέζει για να καθαρίσει τη μπουγάδα, βλέπουμε μια ομάδα νωθρή, με γεμίσματα αντί για κυκλοφορία και τα λεπτά να περνάνε τελείως άκαρπα και άσκοπα. Κοντά σ' αυτά, τραυματίζεται ο Μασάντο που κατά τη γνώμη μου ήταν μέχρι τη στιγμή εκείνη ο καλύτερος παίχτης και βοηθούσε στην κυκλοφορία, έπεσε ο Σάμαρης, μηδέν ο Τσόρι που αντικαταστάθηκε και μπήκε ο Κάμπελ σ' ένα καινούργιο σχήμα που σαφώς πόνταρε πια στα στημένα. Μόνο που τα χτυπήματα του Βάις δεν ήταν καλά και όλες οι στημένες μπάλες πέρασαν ανεκμετάλλευτες.

Από τους νέους παίχτες, ο Εντιγκά έδειξε ότι είναι αξιόπιστο αμυντικό χαφ, με καλές τοποθετήσεις και σίγουρες πάσες. Δε φαίνεται να είναι ο παίχτης που θα σου φτιάξει παιχνίδι από πίσω αλλά θα βοηθήσει στα στημένα γιατί τον είδαμε να παίρνει θέση μέσα στην περιοχή. Ο Γιαταμπαρέ, στο λίγο που έπαιξε δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο για να τον κρίνουμε. Θα το περιμένουμε, όπως άλλωστε και τον Εντιγκά, σε ματς με μεγαλύτερη συμμετοχή και εμπεδωμένη συνεργασία με τους συμπαίχτες του.

Ο Ολυμπιακός είχε μια εξαιρετική ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο, από συνεργασία Σαβιόλα - Μανιάτη και πλασέ του τελευταίου που κοντραρίστηκε και μια τελευταία ευκαιρία στο φάουλ του Χολέμπας που απέκρουσε ωραία ο τερματοφύλακας.

Ο Παναιτωλικός συνέχισε να αντεπιτίθεται από τα δεξιά, έφτιαξε μια επικίνδυνη φάση από σέντρα του Καμαρά όπου επενέβη θαυμάσια ο Μανωλάς, έκανε κάνα δυο σουτ μετά από σύγχυση όπου αντέδρασε σωστά ο πολύ αξιόπιστος Ρομπέρτο και τέλος απείλησε με ένα από τα λιγοστά του στημένα όπου χώθηκε ο Σφακιανάκης αλλά δεν πρόλαβε τη μπάλα.

Τι δε με ανησυχεί απ' αυτό το παιχνίδι; Δε με ανησυχεί το αποτέλεσμα, δεν με ανησυχεί η πολύ μέτρια απόδοση, δε με ανησυχούν οι χαμένες ευκαιρίες. Όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι.

Με ανησυχεί η δυσαρέσκεια κάποιων παιχτών με τους συμπαίχτες τους, η έλλειψη διάθεσης και πρωτοβουλιών στο δεύτερο ημίχρονο που μου έδωσε την εντύπωση ότι κάποιοι δεν ήθελαν να εκτεθούν, η έλλειψη επιθυμίας στα στημένα. Τα στημένα στο ποδόσφαιρο είναι όπως τα ριμπάουντ στο μπάσκετ. Πρέπει να γυαλίζει το μάτι, σε άμυνα και επίθεση.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την ομιλία Μίτσελ τις παραμονές του αγώνα με προβληματίζουν για το κλίμα στην ομάδα. Και δυστυχώς, σ' αυτό το κλίμα αρχίζουν και τελειώνουν όλα.

Γιώργος Σκιάνης

Η ΝΑΡΚΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ

Ο Θρύλος είναι σε καλό μομέντουμ. Νίκησε στο πρωτάθλημα δύο συνεχόμενες φορές εύκολα και παίζοντας καλά και έκανε ένα εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο με την Παρί. Παραδόξως, παρά το βαρύ σκορ, εισέπραξε και το θερμό χειροκρότημα των οπαδών του.

Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, θεωρώ ότι το πιθανότερο είναι να συνεχίσει καλά στις άμεσες αγωνιστικές υποχρεώσεις του στην Ελλάδα και να κάνει κι άλλες πειστικές εμφανίσεις στο CL που ίσως συνοδευτούν από καλά αποτελέσματα.

Ποιος είναι λοιπόν ο φόβος μου; Ο φόβος μου είναι η αφέλεια που μπορεί να οδηγήσει και σε άλλη βαρειά ήττα στο CL. Αυτή τη φορά, ο ενδεχόμενος διασυρμός δεν χειροκροτείται και δεν συγχωρείται. Θα είναι η αρχή του τέλους του Μίτσελ Γκονζάλες αλλά και αρχή μεγάλων περιπετειών για το νέο Ολυμπιακό.

Πού το ξέρω; Μα υπάρχει ένα πανομοιότυπο παράδειγμα από το παρελθόν. Προπονητής Όλεγκ Προτάσοφ. Ωραία μπάλα στο CL, με όχι ανάλογα αποτελέσματα, 0-1 και 2-2 με Σοσιεντάδ, 1-2 με Γιουβέντους και 0-1 με Γαλατά, ένα ματς με σπουδαία μπάλα και εμφατικό αποτέλεσμα, 3-0 με Γαλατά και στο τέλος... Στο τέλος η αφέλεια έφερε την καταστροφή του 0-7 με την Γιουβέντους.

Εκεί τελείωσαν όλα. Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για προπονητή, για παίχτες και για ομάδα. Χάθηκε και το πρωτάθλημα. Η νάρκη που δεν προσέχτηκε, στοίχισε πολλαπλά.

Γιώργος Σκιάνης

 

Η ΕΤΙΚΕΤΑ

Η ετικέτα είναι αναμφισβήτητα χρήσιμο πράγμα. Βλέπεις ένα μπουκάλι. Περιέχει ένα υγρό κόκκινου χρώματος. Βλέπεις την ετικέτα και γράφει Μπορντό 1978. Ξέρεις ότι το μπουκάλι περιέχει ένα θησαυρό.

Η ετικέτα σε καθοδηγεί για να αγοράσεις ένα προϊόν βάσει ποιότητας. Με την προσθήκη μάλιστα υποχρεωτικών στοιχείων πάνω στην ετικέτα, ακόμη και αν δεν ξέρεις το προϊόν μπορείς να το επιλέξεις βάσει προδιαγραφών. Επιθυμείς την ποιότητα, οπότε η ετικέτα που θα σε δελεάσει πρέπει να σημαίνει ποιότητα. Εκτός εάν...

Εκτός εάν οι συνθήκες είναι ειδικές. Η χώρα σου έχει πτωχεύσει. Εσύ έχοντας συνείδηση πολίτη αυτής της χώρας, ενεργείς ορθολογικά αγοράζοντας ντόπια προϊόντα που δεν είναι τα καλύτερα αλλά έτσι βοηθάς την οικονομία του τόπου σου. Κάποιοι αγοράζουν με φανατισμό ντόπια προϊόντα νομίζοντας ότι έτσι τιμωρούν τους κακούς ξένους. Αυτοί λειτουργούν συναισθηματικά.

Σήμερα λοιπόν, περισσότερο από ποτέ, οι πλείστοι πλασάρουν την πραμάτεια τους με την υπογράμμιση : ελληνικόν. Στόχος είναι να συγκινήσουν και τους λογικούς και τους συναισθηματικούς.

Ορισμένοι εξ αυτών μπερδεύουν τα πράγματα θέλοντας να πείσουν ότι απαραιτήτως το ελληνικόν είναι και το καλύτερον. Δε σου λένε φερ' ειπείν γιατί παίρνεις τον Μίτσελ που θα βγάλει τα μύρια την Ισπανία και δεν παίρνεις τον Σάκη που και λιγότερα θα πάρει και θα τα κυκλοφορήσει ενθάδε. Σου λένε ποιος Μίτσελ, ο Σάκης μπροστά του είναι ο Μουρίνιο. Δε σου λένε γιατί παίρνεις τον Βάις και φεύγει το συνάλλαγμα. Σου λένε, έλα μωρέ ο Βάις, εδώ έχουμε Φετφατζίδη.

Ένας από τους πιο καραμπινάτους χρήστες αυτής της ταχτικής είναι ο δημοσιογράφος Σινάνογλου της εφημερίδας "Φως". Συνεντεύξεις ξανά και ξανά με τον Σάκη, τον Σούλη, το μπαρμπα-Νίκο τον Αλέφα, το Νίκο τον αλενατόρε, τον Κούγια, καθηγητές Πολυτεχνείου, Ιατρικής και Παντείου που συμφωνούν με τις απόψεις του, γονείς που τα βλαστάρια τους θα έπρεπε ήδη να παίζουν στη μικτή Ευρώπης και μετά κάνα-δυο χρόνια δεν παίζουν ούτε στον Περαμαϊκό, παλαίμαχους που μας θυμίζουν πόσο πονάει ο έλληνας τη φανέλα και πάει λέγοντας.

Τελευταία συνέντευξη με τον θρυλικό "Μισούρι", τον συμπαθή ογδοντάρη Γιώργη Δαρίβα που κομπάζει ότι πρώτος ονόμασε τον Μίτσελ, "ο κύριος λάθος". Με κάθε ευκαιρία που δίνεται, νάσου και ένας εγχώριος επικριτής του ξένου προπονητή. Και μη νομίζετε ότι ο Βαλβέρδε τάχε γλυτώσει αυτά. Ά πα πα πα πα. Έτοιμο τον είχανε.

Τώρα εμένα, πώς μου κάνει ότι ο Σινάνογλου, με την ετικέτα του Ελληνάρα, δεν είναι ούτε λογικός ούτε συναισθηματικός; Έλα ντε!

Γιώργος Σκιάνης   

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΞΕΝΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ

Η συντριβή είναι συντριβή και τις αιτίες της προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε χθες. Αυτή η παράξενη ήττα όμως, έδωσε σε όλους την αίσθηση ότι μπορεί να χρησιμεύσει για να χτίσει η ομάδα πάνω της. Σπάνια ένας αγώνας σου δίνει τη δυνατότητα να βγάλεις τόσα συμπεράσματα, θετικά και αρνητικά, όλα όμως χρήσιμα και αξιοποιήσιμα.

Τα θετικά λοιπόν :

1. Η ομάδα έδειξε στο πρώτο ημίχρονο ότι έχει την ποιότητα και την διάθεση να παίξει σπουδαία μπάλα.
2. Έχει σιγουριά στη θέση του τερματοφύλακα, πράγμα πολύ σημαντικό.
3. Οι φίλαθλοι χειροκρότησαν παρά την πίκρα για την βαριά ήττα, δείγμα ότι την πιστεύουν την ομάδα.

Τα αρνητικά :

1. Η ομάδα δεν διαχειρίστηκε από πλευράς έντασης και ρυθμού, καθόλου καλά το παιχνίδι.
2. Δεν αντέδρασε σχεδόν καθόλου μετά το δεύτερο γκολ της Παρί.
3. Είχε απαράδεχτα σοφτ αντίδραση στα στημένα και πάρα πολλές χαμένες εύκολες πάσες, πιθανά αποτέλεσμα κούρασης ή κακής συγκέντρωσης.

Επειδή θεωρώ ότι τα αρνητικά με σωστή προσπάθεια από πλευράς προπονητή και παιχτών διορθώνονται, πιστεύω ότι πρώτο μέλημα είναι να διατηρήσουμε την διάθεση και την πίστη μας σ' αυτή την ομάδα και τα καλύτερα θα έρθουν.

Γιώργος Σκιάνης

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΦΕΛΕΙΑ

Εψές συνέβη κάτι σπάνιο για τα δεδομένα των οπαδών του Ολυμπιακού. Χειροκρότησαν την ομάδα μετά από μια βαριά ήττα. Αξιοσημείωτη και απρόσμενη συνέπεια από πλευράς φιλάθλων που ζητούσαν επίμονα ωραία και επιθετική μπάλα απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο. Την είδαν με το παραπάνω στο πρώτο ημίχρονο. Αλλά;

Η ιστορία έγραψε 1-4 και θα μπορούσε να ήταν ακόμη χειρότερα.

Στη συνείδηση τη δική μου, όταν συμμετέχεις σε μια τέτοια διοργάνωση είναι σα να βρίσκεσαι σε έναν ειρηνικό πόλεμο. Δεν είναι καλλιτεχνικό πατινάζ ούτε συγχρονισμένη κολύμβηση. Μακράν πρώτο ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα και εκείνο που μετράει για να το πάρεις είναι η σωστή στρατηγική και η ταχτική.

Ο Ζοράν είχε δίκιο. Ο πρωτάρης Μίτσελ συμπεριφέρθηκε σαν τον πρωτάρη Σόλιντ και τον επίσης πρωτάρη Προτάσοφ. Αφελώς. Και διακινδύνεψε ακόμη μεγαλύτερο σκορ που θα του άνοιγε διάπλατα την πόρτα της εξόδου μετά από ένα θερμότατο χειροκρότημα, εκείνο του πρώτου ημιχρόνου.

Ο "λίγος" Ζαρντίμ, με ένα εμφανέστατα χειρότερο ρόστερ, επέλεξε πέρυσι να βασιστεί στους πιο έμπειρους παίχτες και να φυλάξει κάποια καλά διαστήματα, κυρίως προς το τέλος, χτυπώντας αντάρτικα, σαν την κόμπρα. Και μάζεψε εννέα βαθμουλάκια που δε με χάλασαν καθόλου, ούτε πιστεύω το ταμείο, αγωνιστικό και οικονομικό, της ομάδας. Ο Σόλιντ και ο Προτάσοφ, με ωραία μπάλα, μάζευαν τέσσερα και πέντε.

Ο χθεσινός Ολυμπιακός έπαιξε ένα από τα καλύτερα ευρωπαϊκά του ημίχρονα. Η Παρί με λίγη τύχη διαχειρίστηκε την πίεση χωρίς να κουραστεί και άντεξε. Και στο δεύτερο ημίχρονο μας έβαλε στα σχοινιά. Ο Ολυμπιακός είχε αδειάσει τελείως. Οι παίχτες από κει που πήγαιναν πρώτοι στη μπάλα και κέρδιζαν όλες τις κόντρες, σερνόντουσαν σα μελλοθάνατοι και έχαναν το τόπι μέσα από τα πόδια τους σαν παιδάκια του νηπιαγωγείου. Από κει που ήταν σχεδόν αλάνθαστοι στις πάσες, σε μια ποιοτική και γρήγορη ανάπτυξη, έκαναν συνέχεια λάθη, χωρίς πίεση, στα λίγα μέτρα και σε πολύ ευαίσθητους χώρους. Ήταν ένα ημίχρονο αλά φιλικό με Λίβερπουλ.

Θα σταθώ σε ένα πράγμα που μπορεί να μας στοιχίσει, όχι με Παρί αλλά και με Άντερλεχτ και με Ατρόμητο. Δεν είναι πράγμα αυτό, να τρως σε τέσσερα-πέντε κόρνερ, στο δεύτερο ημίχρονο, τρία γκολ, τα δύο πανομοιότυπα από τον ίδιο παίχτη. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι της Ευρώπης.

Για παίχτες θα επισημάνω μόνο λίγα πράγματα αφού κατά τα άλλα, στο πρώτο ημίχρονο ήταν σχεδόν όλοι άψογοι ενώ στο δεύτερο κατέρρευσαν.

Μακράν χειρότερος ο Μήτρογλου, όχι γιατί δεν σκόραρε ή δεν απείλησε καθόλου αλλά γιατί ήταν απίστευτα βαρύς, σα να μην είχε κοιμηθεί καθόλου το βράδυ. Έβγαινε οφσάιντ για πλάκα, ξεκίναγε να τρέξει λες και τον είχαν δεμένο και στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε τουλάχιστον τρεις πάσες λάθος σε χώρο που ήταν κίνδυνος-θάνατος.

Ο Σάμαρης ήταν η τραγική φιγούρα. Έκανε ένα εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο, όντας ο καλύτερος ενώ στο δεύτερο τούβαλε δυο γκολ στα κόρνερ ο παίχτης του, έκανε το πέναλτι και έδωσε μια λάθος πάσα έξω από την περιοχή, στα τρία μέτρα που ήτανε μισό γκολ.

Και κάτι ακόμη. Άλλη μια στενόχωρη διαπίστωση από το χθεσινό παιχνίδι. Κρίμα που αυτόν τον τερματοφύλακα θα τον χάσουμε του χρόνου.

Γιώργος Σκιάνης

ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΣΚΗΣΗ ΛΟΓΙΚΗΣ

Την αμαρτία μου την λέω. Δεν έχω δει καθόλου την Παρί να παίζει και δεν έχω ιδέα από Pro. Συνεπώς είμαι εντελώς αναρμόδιος για να εκφέρω, έστω την γνώμη του φιλάθλου, για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον Ολυμπιακό. Μπαίνω όμως στον πειρασμό να εξετάσω με καθαρά λογικά κριτήρια τους βασικούς τρόπους που μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο παιχνίδι.

Αν η Παρί μπορεί να παιχτεί στα ίσια, με απαίτηση κατοχής, ψηλά τις γραμμές και έντονη πίεση, δεν χρειάζεται να κουραστούμε : η σύνθεση του αγώνα με την Ξάνθη, με την αναγκαστική αντικατάσταση του Σαλίνο από τον Μανιάτη και τον Σιόβα στη θέση του Μεντζανί φαίνεται ιδανική.

Στην περίπτωση που κριθεί ότι η Παρί δε μπορεί να αντιμετωπιστεί έτσι γιατί είναι σε θέση με καλή κυκλοφορία να διασπάσει την πίεση και να δημιουργήσει καταστάσεις, θα πρέπει να την περιμένεις και να αντεπιτεθείς. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους : στην πρώτη περίπτωση περιμένεις λίγο πιο πίσω και προσπαθείς να κλέψεις και να αντεπιτεθείς με γρήγορη κυκλοφορία, ανεβάζοντας πέντε παίχτες και βρίσκοντας τον αντίπαλο σε ανισορροπία. Στην περίπτωση αυτή, μια σύνθεση με Φουστέρ, Σαβιόλα ή Μήτρογλου και Βάις μπροστά, έχοντας Χολέμπας, Σάμαρη και Μασάντο στο κέντρο φαίνεται συμβατή.

Στη δεύτερη περίπτωση περιμένεις με όλη την ομάδα πίσω από τη μπάλα και προσπαθείς να αντεπιτεθείς με βαθιές μπαλιές σε δυο ταχύτατους κυνηγούς που ξεκινάνε από τα άκρα και αυτός που δεν έχει τη μπάλα συγκλίνει προς το κέντρο. Εδώ χρειάζονται οι Βάις, Κάμπελ μπροστά, με κέντρο ας πούμε Χολέμπας, Σάμαρη, Μασάντο, Γιαταμπαρέ.

Και τώρα στο ζουμί. Καλά όλα αυτά αλλά εδώ έχουμε μια ομάδα που με τη σημερινή της μορφή έχει παίξει μόνο στο πρωτάθλημα Ελλάδας και μόνο με τον πρώτο τρόπο που αναφέραμε. Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστεί αποτελεσματικά σε οποιονδήποτε άλλον τρόπο παιχνιδιού;

Γιώργος Σκιάνης 

ΠΡΟΣ ΑΝΤΡΕΑ ΤΡΙΝΚΙΕΡΙ

Το χάσαμε το ευρώ πατριώτη.

Γιώργος Σκιάνης

ΡΕΚΒΙΕΜ

Μια φωτοβολίδα μεσ' τη νύχτα σκάει...

Ορφέας Περίδης

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΕΤΓΟΥΕΪ

Ο χθεσινός αγώνας μπάσκετ με τον Απόλλωνα Πατρών είχε περισσότερο τα χαρακτηριστικά του αγώνα προετοιμασίας από τον προχθεσινό, σε ότι αφορά την επίθεση. Είδαμε ένα μπάσκετ μάλλον άναρχο, με προσωπικές ενέργειες, βιαστικές επιθέσεις και αρκετά λάθη. Είδαμε όμως και μια πολύ πιο συνεπή αμυντική προσπάθεια, με πολύ πίεση από πλευράς Ολυμπιακού.

Τα συμπεράσματα σε ότι αφορά παίχτες είναι τα ίδια με τα προχθεσινά. Τους δυο καλούς πιτσιρικάδες, Παπαπέτρου και Αγραβάνη, τους περιμέναμε. Αυτοί θα έχουν σίγουρα από φέτος τις ευκαιρίες τους. Αυτός που δεν ξέραμε είναι ο Χριστοδούλου. Τι να πω; Το παιδί έχει προσόντα και τέτοια αυτοπεποίθηση που μπορεί να αποτελέσει τη μεγάλη, ευχάριστη έκπληξη. Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει, εκτός των άλλων, είναι τα πολύ γρήγορα πόδια του. Και αυτό είναι χάρισμα που τόχεις ή δεν τόχεις.

Οι ψηλοί Ντάνστον και Σίμονς είναι αυτό που περιμέναμε. Πολύ αθλητικοί και πολύ δυνατοί. Δυστυχώς, δεν φαίνονται εύστοχοι στις βολές, ενώ δεν έχουν και το σουτάκι από μεσαία απόσταση.

Το μεγάλο στοίχημα είναι ο Πέτγουεϊ που καλείται να αντικαταστήσει τον Άντιτς. Ο τελευταίος ήταν ένας παρεξηγημένος παίχτης από πολλούς οπαδούς του Ολυμπιακού, παρά την τεράστια προσφορά του στην κατάχτηση της δεύτερης σερί Ευρωλίγκας. Ο Άντιτς είναι πολύ δυνατός κάτω από το καλάθι, συνεπής ριμπάουντερ, καλός αμυντικά και επιθετικά αξιόπιστος, με σχετικά λίγες κινήσεις που τις ξέρει όμως καλά. Μακριά από το καλάθι μπορεί να παρουσιάζει αμυντικά κάποιες δυσκολίες με πολύ γρήγορους αντιπάλους, η εμπειρία και η ευστροφία του όμως τον βοηθάνε να αντεπεξέρχεται επαρκώς. Επιθετικά διαθέτει ένα φαρμακερό σουτ και μια κλασική προσποίηση που προβληματίζουν κάθε αντίπαλο.

Ο Πέτγουεϊ είναι σίγουρα άλλος παίχτης. Αλτικότατος, θεαματικότατος, αρκετά καλός σουτέρ, ανεξάρτητα από την πίεση που θα δεχτεί, καλός μπλοκέρ. Μου φαίνεται όμως ότι βασιζόμενος στα μεγάλα προσόντα του, δε δείχνει την απαιτούμενη προσοχή ούτε αμυντικά ούτε επιθετικά. Αμυντικά θεωρεί ότι μπορεί να κόψει τον προσωπικό του αντίπαλο ψηλά και του δίνει βήματα και προβάδισμα για το καλάθι ενώ επιθετικά κάνει εξεζητημένες ενέργειες και δεν έχει δουλεμένες στάνταρ κινήσεις.

Ο Πέτγουεϊ είναι συμπαθής αλλά δε με πείθει. Μακάρι να με διαψεύσει.

Γιώργος Σκιάνης

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΠΕΤΑΕΙ, Ο ΛΟΓΑΡΑΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ

Νόμιζα ότι θα το καλύψει ο Λογαράς. Εις μάτην.

Ο Θρύλος έβγαλε χθες μια αύρα ποιότητας που σου δίνει την αίσθηση ότι στην Ελλάδα είναι δραματικά σε άλλο επίπεδο. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των αξιοσημείωτων του χθεσινού ματς.

Από την άποψη της ομαδικής δουλειάς, η πίεση ψηλά ήταν αποτελεσματική, οι επιστροφές γρήγορες, η κυκλοφορία άνετη, οι διασπάσεις της αντίπαλης άμυνας συχνές και με ποικιλία. Τα δίδυμα Σάμαρη - Μασάντο και Μήτρογλου - Σαβιόλα πήγαν πολύ καλά.

Σε ατομικό επίπεδο, όλοι πήγαν λίγο - πολύ καλά. Ξεχώρισαν φυσικά ο Μήτρογλου που φαίνεται έτοιμος για μεγάλες ζημιές και σύντομα θα γίνει περιζήτητος σε μεγάλα κλαμπ, ο απίστευτος Βάις, εξωπραγματικός για τα ελληνικά δεδομένα, ο Μασάντο με το Σάμαρη που κατά δήλωση Μίτσελ δε βγαίνει από την ενδεκάδα, ο σοβαρός Μανωλάς, ενώ ο Γιαταμπαρέ μου έδωσε την εντύπωση ότι θα λάμψει.

Βέβαια με την Παρί θα δούμε και άλλα πράγματα. Θα δοκιμάσουμε τις αντοχές μας σε άλλα πλαίσια. Αυτό πάντως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η ποιότητα της ομάδας έχει ανέβει ένα σκαλί.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Ευχάριστη έκπληξη από το χθεσινό, πρώτο φιλικό του μπασκετικού Θρύλου με την Μοντεγκρανάρο ήταν ο ρυθμός του αγώνα. Με τίποτα δεν περιμένεις το πρώτο φιλικό να είναι κανονικό παιχνίδι. Περιμένεις παίχτες μαγκωμένους από το τρέξιμο και τα βάρη, λίγες συνεργασίες και αρκετά λάθη. Αυτά δεν τα είδαμε. Αντίθετα, το παιχνίδι ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο κύπριος πιτσιρικάς, ο Χριστοδούλου. Τέτοια αυτοπεποίθηση από ένα παιδί δεκαοχτώ χρονών που πρωτοφοράει τη φανέλα του πρωταθλητή Ευρώπης, δεν την περιμένεις.

Πάμε τώρα στις ευχάριστες διαπιστώσεις. Πρώτα ο Ντάνστον. Ο τύπος είναι σούπερ. Τα έχει όλα για ψηλό, εκτός ίσως από το σουτ, γιατί δεν τον είδαμε να σουτάρει. Εκείνο που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν το ποστάρισμά του. Προβλέπω ότι θα κλάψουνε μανούλες. Σίγουρα, άξιοι συνεπίκουροι θα είναι ο Μπέγκιτς με τον Σίμονς.

Πάμε στον Μάντζαρη. Το παιδί πατάει καλά, σα να μη τραυματίστηκε ποτέ. Αυτό κι αν είναι ευχάριστη διαπίστωση!

Ο Κατσίβελης παίζει με την αυτοπεποίθηση του βετεράνου και είναι σπουδαίος. Φαντάζεστε περιφέρεια με Σπανούλη, Λο, Μάντζαρη, Σλούκα και Κατσίβελη;

Όσο για τα δυο νέα παιδιά, τον Παπαπέτρου και τον Αγραβάνη, επιβεβαιώνουν ότι είναι σπουδαία ταλέντα, έτοιμα θα έλεγα να πάρουν τις ευκαιρίες τους.

Τι μένει; Ενέργεια και επιθυμία σαν αυτή του ευρωπαϊκού final four και όχι φυσικά των τελικών με τον Παναθηναϊκό. Και η ομάδα θα πάει πράγματι μακριά.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΛΛΑΔΑ - ΣΛΟΒΕΝΙΑ

Όταν ένα παιχνίδι για 25 πόντους  τελειώνει με 8 πόντους διαφορά πρέπει να είσαι πολύ ευχαριστημένος. Αυτή είναι η αλήθεια για το χθεσινό παιχνίδι και για αυτό παρά την πίκρα μου για τον αποκλεισμό δηλώνω ευχαριστημένος από το τελικό αποτέλεσμα!  Η τεράστια διαφορά ενέργειας των δύο ομάδων αποτυπώθηκε και στην συλλογη των ριμπάουντ αλλά και στα τρεξίματα των δύο ομάδων. Με 21 χαμένα αμυντικά η Εθνική μας δεν είχε καμία τύχη στο παιχνίδι. Αν προσθέσουμε σε αυτό το στοιχείο ,την διάθεση των Σλοβένων για εξοντωτικές άμυνες ,κυρίως πάνω στον Σπανούλη ,και την ετοιμότητά τους για τρέξιμο και αιφνιδιασμό θα έχουμε την εικόνα της λυσσασμένης ομάδας που μπροστά σε 20.000 οπαδούς της θέλουν να σε εξοντώσουν. Για την Εθνική μας υπάρχουν θέματα που αφορούν την συνολική της παρουσία στο τουρνουά . Θέμα 1ον : Επιλογή του ρόστερ. Μετά τον τραυματισμό του Μαυροκεφαλίδη η ομάδα πήγε στον αγώνα χωρίς αύριο με ένα σέντερ . Αποδείχτηκε κατά την γνώμη μου ότι η ο Καβαδάς ήταν επιλογή υψηλού ρίσκου που δεν δικαίωσε τον Τρινκιέρι. Δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχής επιλογή η αγωνιστική παρουσία δέκα λεπτών με την Ισπανία για λίγα σπρωξίματα στον Μαρκ.Επίσης πολλά έχουν ακουστεί για την επιλογή Φώτση . Δηλαδή ότι τον πήρε αν και δεν τον είχε στα πλάνα του. Η αλήθεια είναι ότι ο Φώτσης ελάχιστα προσέφερε , φάνηκε να έχει χάσει μεγάλο μέρος από τα σπουδαία προσόντα που είχε , όπως της ταχύτητας και της αλτικότητας με τις πολλές βοήθειες σε άμυνα και επίθεση. Τέλος απο την επιλογη του ρόστερ έμπαινε ένα ερώτημα απο την αρχή της συγκροτησης της δωδεκάδας. Μπορούν τρεις πόϊνττ γκαρντ να βγάλουν όλους τους αγώνες ; Είναι δυνατόν να παίζει ένας παίκτης 35λεπτα ( τόσο έπαιξε ο Σπανούλης εχθές) σε ένα εξοντωτικό τουρνουά με παιχνίδι κάθε δύο μέρες; Θέμα 2ον : Η ομάδα από το πρώτο κιόλας παιχνίδι απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Σε παιχνίδια όπως με την Ρωσία και την Τουρκία αυτό λειτούργησε θετικά. Στις τρεις ήττες όμως η αδυναμία να αλλάξουμε τον ρυθμό μας και να πηγαίνουμε σε σετ παιχνίδι μας προβλημάτισε ιδιαίτερα. Χασαμε έτσι κάθε δυνατότητα για εύκολα και γρήγορα καλάθια .Επακόλουθο αυτού ήταν η ευκολότερη προσαρμογή των αντιπάλων μας στο μονοδιάστατο επιθετικό μας παιχνίδι. Θέμα 3ον . Και στις τρεις ήττες δείξαμε μεγάλη αδυναμία στο να περιορίσουμε τον ηγέτη των αντιπάλων μας. Οι Μπελινέλι ,Κόπονεν και Ντράγκιτς μας έκαναν 80 πόντους και μας σκότωσαν στην κυριολεξία . Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια αντιμετώπισης αυτών των κινδύνων ; Και οι τρεις,παρά την πολύ μεγάλη τους αξία ,  δεν έκαναν τα ίδια όργια στα υπόλοιπα παιχνίδια τους.  Για το τέλος θέλω να κλείσω με μια διαπίστωση. Η συνολική παρουσία της ομάδας ,ανεξάρτητα με την τύχη των αγώνων αύριο, ήταν κατώτερη από την ατομική αξία των παικτών της. Οι παίκτες μας έχουν πολύ υψηλή ποιότητα είναι πολύ έμπειροι με πάμπολλες παραστάσεις στο υψηλότερο μπασκετικό επίπεδο. Για αυτό μπορούμε να περιμένουμε σπουδαία πράγματα στο μέλλον.

ENERGY AND DESIRE

Απαραίτητη πρϋπόθεση για την επιτυχία, σε κάθε ομαδικό παιχνίδι : ενέργεια και επιθυμία. Η Εθνική μας την είχε τα δώδεκα τελευταία λεπτά, οι αντίπαλοι τα εικοσιοχτώ πρώτα. Νίκησαν οι αντίπαλοι.

Για τα τεχνικά στοιχεία του ματς, περιμένουμε τον Λογαρά.

Γιώργος Σκιάνης

ΠΑΡΑΓΚΑ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΙΠΙΑ

Τα γκολ προέρχονται είτε από ατομική ενέργεια είτε από μια ωραία ασίστ, ενίοτε και από μεγάλο λάθος του αντιπάλου. Το post του καλού μου φίλου Γιώργου Ζερβάκη δεν θα το χαρακτηρίσω λάθος. Θα το θεωρήσω μια σπουδαία ασίστ.

Πριν από δεκαεφτά χρόνια, ο μεγάλος Σωκράτης Κόκκαλης, μηχανολόγος, ιδρυτής της σπουδαιότερης ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας INTRACOM, γιος του παγκόσμιας φήμης έλληνα νευροχειρούργου Πέτρου Κόκκαλη, γνωστός παθιασμένος "μαουνιέρης", όπως λέγανε τους γαύρους την εποχή που ήμασταν μικροί, έφτιαξε κατά τους επικριτές του μια παράγκα.

Ποιοι ήταν οι επικριτές του; Λαθρέμποροι πετρελαίων, πιστολάδες, πουθενάδες, μπούληδες γιοι λαθρεμπόρων πετρελαίων, βασανιστές της ΕΣΑ με πούρα και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει. Τέλος πάντων.

Θεωρώ ότι ο Σωκράτης έφτιαξε παράγκα και δεν με πειράζει καθόλου. Την έφτιαξε πάνω σ' ένα πέτρινο βουνό, δέκα χρόνια άνυδρο γιατί οι παράγκες των λαθρεμποροκαπετάνιων στον κάμπο έκοβαν το ρεύμα.

Αυτή η παράγκα έγινε κάστρο, έδρα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας απ' όπου πέρασαν βασιλιάδες σαν τον Ριβάλντο, μάγοι σαν τον Τζιοβάνι, στρατηγοί σαν τον Τζόλε, βίκινγκ σαν τον Μέλμπεργκ, πρέσβεις σαν τον Καρεμπέ, αριστοτέχνες σαν τον Μιραλάς.

Σήμερα η αυτοκρατορία αυτή έχει δεκαέξη διεθνείς παιχταράδες που της δίνουν το δικαίωμα να παίζει με δύο διαφορετικές συνθέσεις σε Έλλάδα και Ευρώπη. Έχει δώσει δανεικούς που θα μπορούσαν άνετα να πάρουν την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά τα χρόνια τι κάνανε οι ανταγωνιστές τους; Τους κυνήγαγε η παράγκα;

Ουδέν ψευδέστερον! Τους χρέωνε σαρανταπέντε δις δραχμές ο Μάκαρος και τώρα άκρη δεν βρίσκουνε, τρωγοπίνανε στην υγειά του μακαρίτη οι Ντέμηδες και Ζαγοράκηδες, κάνοντας μεταγραφές απίθανες με ποσά βασιλικά, τα κάνανε ρημαδιό οι πολυμετοχικοί που έδιναν πέντε μύρια για τον Λάζαρο και έναν απίθανο Μελίσση...

Σάμπως δεν είχαν τις ευκαιρίες τους; Ένα χρόνο κράτησε η πολυμετοχική παράγκα Πατέρα και στο τέλος του χρόνου αυτού πανηγυρίζανε έχοντας στα χέρια το νταμπλ, με τον Θρύλο στο καναβάτσο, πέμπτο στα play off και τον Κόκκαλη στριμωγμένο οικονομικά να ψάχνει τον επόμενο. Οι θριαμβολογίες, η χαρά και η ευδαιμονία των βάζελων δεν περιγράφονται. Πήραν και τα όβολα του CL.

Και τι έγινε; Τους κυνήγησε καμιά παράγκα ή το φάντασμα της παράγκας; Όχι βέβαια. Ανακάλυψαν ξαφνικά μια πελώρια τρύπα στα οικονομικά τους που φέτος τους άφησε εκτός Ευρώπης και του χρόνου Κύριος οίδε...

Όμως η πιπίλα της παράγκας τους έμεινε στο στόμα. Οι αυτοκρατορίες προκαλούν πρωτίστως τον φθόνο. Στην πραγματικότητα, όλοι θέλουν να μοιάσουν σε αυτό που βρίζουν.

Εμείς εδώ αναγνωρίζουμε ότι φοράμε κόκκινα γυαλιά. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε οπαδοί και ως εκ τούτου το συναίσθημα δεν μας επιτρέπει να είμαστε πλήρως αντικειμενικοί στην εκτίμηση δεδομένων. Ένα μαρκάρισμα δικού μας παίχτη θα το δούμε λιγότερο σκληρό από το αντίστοιχο του αντιπάλου. Ένα χεράκι θα το δούμε ακούσιο. Μέχρις εκεί. Στην επεξεργασία των δεδομένων και στην εξαγωγή συμπερασμάτων ακολουθούμε μια λογική μεθοδολογία. Πάντα την ίδια.

Αν δε μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν έχεις βαμμένα γυαλιά. Έχεις βαμμένα μυαλά.

Γιώργος Σκιάνης

 

ΓΙΑΣΑΝ ΡΕ ΜΆΓΚΑ ΜΕΛΙΣΑΝ !

Διάβασα  εχθές τις διαρροές κύκλων του Ολυμπιακού για τον κ. Μελισσανίδη . Ειλικρινά δεν έχω διαβάσει ποτέ πιο βαριές κατηγορίες για ένα Δημόσιο πρόσωπο. Εκφράσεις όπως ".....μια διαδρομή γεμάτη βρωμιές , τραμπουκισμούς ,ξυλοδαρμούς και νυχτερινές εισβολές σε σπίτια παικτών , παραγόντων και διαιτητών " και ακόμη " ....μια επιχειρηματική διαδρομή στρωμένη με καταδίκες και κατηγορίες για κατά συρροή  λαθρεμπόριο , απειλές και εκβιασμούς κατα  ζωής με κατασχέσεις και φοροδιαφυγή κατ ´ εξακολούθηση ,που κατά ένα περίεργο τρόπο κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσα μας "  συνιστούν βαρύτατες κατηγορίες μεταξύ και άλλων πολλών .Περίμενα σήμερα από το μεγάλο μάγκα να κουνηθούνε τα μάρμαρα . Σκέφτηκα ότι θα έχουμε μηνύσεις φραστικές επιθέσεις και ανακοινώσεις παρόμοιου περιεχομένου εναντίον του Μαρινάκη. Μήπως πήρατε χαμπάρι τι τελικά έγινε ; Τίποτε απολύτως !! Οι ροχάλες που έφαγε ίσως ήταν από τα πρωτοβρόχια .....

ΕΛΛΑΣ - ΙΣΠΑΝΙΑ

Καταρχήν να τονίσω ότι επρόκειτο για ένα συγκλονιστικό και πολύ ποιοτικό παιχνίδι που μας κράτησε με κομμένη την ανάσα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του παιγνιδιού. Μετά από ένα πρώτο δεκάλεπτο που η ομάδα έπαιζε όπως τελείωσε το παιχνίδι με την Φινλανδία, ήρθε η ανάκαμψη . Μοναδική διαφοροποίηση στην αρχή του παιχνιδιού υπήρξε η χρησιμοποίηση στην αρχική πεντάδα του Καβαδά, στοιχείο που μας έδωσε να καταλάβουμε γιατί επελέγη ο συγκεκριμένος παίκτης στο ρόστερ της ομάδας. Προφανώς ο Τρινκιέρι υπολόγισε ότι κάποια στιγμή θα βρεθούμε αντίπαλοι με την Ισπανία και ο μόνος ψηλός που ίσως μπορούσε να σπρώξει τον Μάρκ ήταν αυτός. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η ομάδα έπαιξε την σκυλίσια άμυνα που ξέρει να παίζει. Με  άγριο κυνηγητό στους περιφερειακούς των Ισπανών και πολύ ξύλο στην ρακέτα οι 26 πόντοι του α ´δεκάλεπτου έγιναν μόλις 12 στο β ´ δεκάλεπτο. Παρά το γεγονός ότι στο γ ´ δεκάλεπτο η ομάδα έχασε τον επιθετικό  της οίστρο ήταν φανερό ότι θα διεκδικούσε την νίκη μέχρι τέλους. Το κυνηγητό στην περιφέρεια συνεχίστηκε και πλέον η μεγαλύτερη απειλή για το Ελληνικό καλάθι ήταν ο Μάρκ ο οποίος με τον μεν Καβαδά δεν είχε αντίπαλο με τον δε Μπουρούση έπαιρνε τα φάουλ και ευστοχούσε στις βολές. Στα τελευταία λεπτά μίλησε επιτέλους η επίθεση της ομάδας . Αν και μέχρι εκείνη την στιγμή είχαμε χάσει 10 βολές στο τελευταίο τρίλεπτο είχαμε 9/10 . Ο Σπανούλης έδειξε την μεγάλη του κλάση παίρνοντας τις προσπάθειες και πασάροντας ασίστ, και ο Μπράμος έβαλε το μεγάλο τρίποντο του αγώνα. Δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου ο Φώτσης κα ελάχιστα ο Περπέρογλου. Η τρεις πόιντ γκαρντ της ομάδας αρίστευσαν. Κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Σλούκα διότι όταν έχεις αντίπαλο τον Καλντερόν και δεν τον αφήνεις να πάρει ανάσα το δέκα με τόνο σου αξίζει. Ο Ζήσης όπως πάντα μαχητής και το καθαρό μυαλό της ομάδας σε όλες τις δύσκολες στιγμες του παιχνιδιού . Μας φόβισε πολύ ο τραυματισμός του αλλά ο Νίκος ξαναμπήκε και τα έδωσε όλα στο παρκέ. Ο Μπράμος επιτέλους έδειξε τις εξαιρετικές του αμυντικές ικανότητες και μαζί με τον Καϊμακόγλου που έτρωγε σίδερα και τον Παπανικολάου με την τρομερή ενέργεια στην αμυντική λειτουργία  εκνεύρισαν τους Ισπανούς και τους οδήγησαν σε πάρα πολλά λάθη για την κλάση τους. Ο Πρίντεζης έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στο τουρνουά και κράτησε την ομάδα επιθετικά σε δύσκολα διαστήματα για αυτήν. Τέλος για τον Μπουρούση έχω να πω ότι κάνει το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του. Πολύ ώριμος και πολύ μεγάλος μαχητής αποτελεί τον μεγάλο βράχο στην Ελληνική ρακέτα. Ο Καβαδάς φιλότιμος μεν, ξεκούρασε τον Μπουρούση αλλά θέλει πολλά ψωμιά ακόμη για να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, ενώ ο Μαυροκεφαλίδης όχι πολλά πράγματα. Αρνητικό στοιχείο για την Εθνική οι πολλές χαμένες βολές.  Από την Ισπανία μεγάλη εμφάνιση από τον Μάρκ και  πολύ καλή από τον Ρούντι και τον Κλαβιέ. Να επισημάνω εδώ την προκλητική συμπεριφορά του Ρούντι με τις γλώσσες έξω, τους πανηγυρισμούς μπροστά από τον πάγκο της Εθνικής και διάφορες άλλες ασχήμιες. Περιμένω μια ανάλογη συνέχεια με Σλοβενία και Κροατία που θα μας οδηγήσει στην τελική οκτάδα.

Υ.Γ. Άτιμο  παιχνίδι το μπάσκετ , οι δύο εκτελεστές μας Κοπόνεν και Μπελινέλι με άθροισμα 52 πόντων στα μεταξύ μας παιχνίδια, εχθές έβαλαν και οι δύο μαζί 16. Ο Κοπόνεν με 1/7 και  5 πόντους συνολικά και ο Μπελινέλι 3/15 και 11 πόντους μεταξύ των οποίων τα 6 στο τελευταίο δίλεπτο!

ΤΟ ΧΟΥΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ

Η Εθνική ποδοσφαίρου νίκησε χθες δίκαια και θα μπορούσε να νικήσει και πιο άνετα. Παρουσιάστηκε χθες σαφώς καλύτερη απ' ότι με το Λιχτενστάιν, με μεσοεπιθετικούς (Νίνη, Σαμαρά, Μήτρογλου και Σαλπιγγίδη) σαφώς ταχύτερους, ποιοτικότερους και εμπειρότερους από εκείνους του προηγούμενου ματς. Και φυσικά, πιο ορεξάτους.

Ο Μανιάτης αυτή τη φορά ήταν βγαλμένος από τις μεγάλες, προπέρσινες εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό. Έπαιζε στο κέντρο για τρεις αφού ο Κατσουράνης ήταν, όπως πάντα, στατικός και ο Νίνης έπαιζε κοντά στους επιθετικούς.

Η άμυνα γενικά σταθερή με τον Τζαβέλα να κλέβει τις εντυπώσεις, όσο είχε δυνάμεις, με τις συνεργασίες του και κυρίως με τις θαυμάσιες σέντρες του.

Ο Σαμαράς έδωσε, όπως σχεδόν πάντα, άλλη διάσταση στο παιχνίδι της Εθνικής αφού αναλαμβάνει σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα το γρήγορο επιθετικό transition, με την ταχύτητα, την τεχνική και το φοβερό του εκτόπισμα. Δεν πιστεύω να υπερβάλλω ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για τον Ιμπραΐμοβιτς των φτωχών.

Το πιο σημαντικό ήταν ότι η Εθνική, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, είχε ψηλά και κοντά τις γραμμές, πιέζοντας σωστά και βάζοντας δύσκολα σε μια ομάδα που έπαιζε μαζική άμυνα. Το ότι δεν προηγηθήκαμε στο ημίχρονο οφείλεται στην ατυχία που συχνά δημιουργεί άγχος και το πληρώνεις ακριβά στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Ειδικά ο Μήτρογλου που ήταν μέσα σχεδόν σε όλες τις φάσεις για γκολ, ήρθε με κεκτημένη γκαντεμιά από τον προηγούμενο αγώνα.

Τέλος πάντων, στο δεύτερο ημίχρονο σκοράραμε με εκείνη την υπέροχη μπαλιά του Σαμαρά και το έξοχο τελείωμα του Σαλπιγγίδη. Και μετά στοπ. Είναι το χούι που λέμε. Το έχει και ο γαύρος, ακόμη και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είσαι καλύτερη ομάδα, βγάζεις από πάνω σου το άγχος του γκολ κι έχεις την ευκαιρία να καθαρίσεις τη μπουγάδα. Κι αντί να βάλεις δεύτερο, αρχίζεις το τσούκου - τσούκου, υποχωρείς και στο τέλος τους αφήνεις να δημιουργήσουν καταστάσεις και να σου κλέψουν αυτό που δεν δικαιούνται. Αυτό δεν είναι κούραση. Είναι νοοτροπία.

Εδώ όμως πρέπει να επέμβει και ο προπονητής. Δώσε ρε φίλε με τις αλλαγές το στίγμα ότι πας να τους σκοτώσεις. Βάλε τον φορμαρισμένο Φεφατζίδη να τους προβληματίσει και όχι τον Χριστοδουλόπουλο για να κυκλοφορήσει απλά. Πέντε λεπτά μπήκε ο κοντός και δημιούργησε αμέσως κατάσταση. Και μη μου πείτε ότι ήταν τυχαίο. Σε όλα τα φιλικά του Θρύλου ήταν σούπερ. Μόλις έκανε μια σπουδαία μεταγραφή που την ήθελε πολύ. Τι περιμένεις για να τον βάλεις και να βγάλει μάτια;

Όπως λέει κι ο Λογαράς, όλοι οι άνθρωποι τρώνε κολλήματα. Δεν εξαιρούνται οι προπονητές. Εδώ όμως δεν πρόκειται για κόλλημα. Πρόκειται για νοοτροπία, φιλοσοφία και στάση ζωής. Ο Σάντος είναι συντηρητικός και όσο βρίσκεται στο τιμόνι και φέρνει αποτελέσματα, έστω 1-0, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ' αυτό.

Γιώργος Σκιάνης 

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, ΜΙΛΑΕΙ

Τραγική φιγούρα αυτός ο Πάμπλο Γκαρσία, το άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του ΠΑΟΚ και αγαπημένος τραμπούκος των αφιονισμένων οπαδών. Τώρα που δε μπορεί να πάρει τα πόδια του και οι προπονητές δε ξέρουνε πώς να τον ξεφορτωθούνε για να μη θίξουν το συναίσθημα της εξέδρας, μοστράρεται σε ρόλο γεννημένου σαλονικιού επαναστάτη που του φταίει το αθηναϊκό κατεστημένο και ο Ολυμπιακός.

Ας μας πει λοιπόν το καρντάσι ο Παύλος, ποιον ακριβώς τίτλο στερήσανε οι διαιτησίες από τον ΠΑΟΚ και τον πήρε ο Θρύλος. Μήπως εκείνον όπου το παλικάρι έριξε μπουνιά στον Ντιόγο και ο ρέφερι έκλεισε τα μάτια  ή τον άλλο που τους γλέντησε ο Μιραλάς και πέρασε αυτόν και τα καρντάσια του ωσάν σταματημένους για να τους το χώσει πριν καλά - καλά το καταλάβουν;

Ήταν ο ΠΑΟΚ ποτέ διεκδικητής και δεν το πήραμε χαμπάρι; Είχε ποτέ η ΠΑΟΚάρα Μιραλάς, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς, Τζόλε, Τζιοβάνι, Καρεμπέ, Ριβάλντο και δεν το συνειδητοποιήσαμε;

Όχι κύριοι. Είχε κουτσαβάκια τύπου Γκαρσία, πιο αργούς και από επιτάφιο, να βαράνε κάνα φάουλ, κάνα κόρνερ και να γίνονται λαϊκοί ήρωες από το τζάμπα αντριλίκι τους. Με πορδές δε βάφονται αυγά, λένε στο χωριό μου.

Γιώργος Σκιάνης

ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ

Αυτό το παιχνίδι με τους αντιπάλους μαζεμένους στην ρακέτα να κάνουν δίπλα και τριπλά μαρκαρίσματα στον παίκτη μας που θα είχε την μπάλα δεν το είχαμε δουλέψει. Το χειρότερο όμως  είναι ότι δεν είχαμε προβλέψει την ανάγκη για επιθετική άμυνα στην περιφέρεια αν αντιμετωπίζαμε κάποιον αφιονισμένο Κόπονεν ή Μπελινέλι. Και για αυτή την άμυνα θα έπρεπε να βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας κάποιος περιφερειακός με στοιχεία εξολοθρευτού. Μετά και από αυτό το παιχνίδι μπορώ να πω ότι δύο επιλογές του Τρινκιέρι στο ρόστερ είναι λάθος . Η πρώτη έχει να κάνει με τον Καβαθά και τον αποκλεισμό του Βουγιούκα . Θεωρώ μεγάλη πολυτέλεια να παίρνεις παίκτη σε ένα τόσο δύσκολο τουρνουά για να τον έχεις μόνο και μόνο στον πάγκο να παίρνει παραστάσεις χωρίς να έχει την δυνατότητα να προσφέρει. Το δεύτερο όπως έγραψε και ο Γιώργος είναι η επιλογή Φώτση αντί του Κατσίβελη . Μαζέψαμε πολλά τεσσάρια και ο Φώτσης έτσι όπως παρουσιάζεται , μοιάζει για περιττός,  αντίθετα η έλλειψη ενός ακόμη γκαρντ είναι πολύ μεγάλη. Μία ακόμη παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι σχετικά με τις διαιτησίες . Άτιμο  άθλημα το μπάσκετ για τους κυρίους με τα γκρι. Η επιλογή τους να επιτρέψουν το φίσικαλ γκέϊμ στα δύο κρίσιμα παιχνίδια με την Ιταλία κα την Φιλλανδία ήταν καταστροφική για εμάς που και στα δύο έπρεπε να ακουμπάμε την μπάλα στο ζωγραφιστό για να έχουμε καλή  επίθεση. Τα διαιτητικά  λάθη σε κρίσιμες φάσεις που ήταν εναντίον μας τα τοποθετώ σε δεύτερη μοίρα .
Υ.Γ  Είδα το παιχνίδι Ιταλία - Φινλανδία . Οι δύο παίκτες   που μας κατέστρεψαν ,ο Μπελινέλι και ο Κόπονεν  με άθροισμα περισσοτερους από 50 πόντους εναντίον μας ,έδωσαν ένα ρεσιτάλ αστοχίας . Δεν ξέρω τα ποσοστά τους ακριβώς αλλά ο πρώτος είχε σε όλο το Α ´ ημίχρονο 0 στα 9 σουτ και ο δεύτερος στο Β ´ ημίχρονο δεν έβαζε ούτε τα λέϊ απ. Πρέπει να σούταρε περισσότερα απο 10 σουτ στου Κουτρούλη το πανηγύρι . Ετσι είναι όμως το μπάσκετ, οι μεγάλοι παίκτες αυτά που δεν βάζουν σε ένα παιχνίδι φροντίζουν να τα ξεπληρώνουν στο επόμενο.

ΜΠΑΣΚΕΤ Ή ΣΠΑΓΓΕΤΙ;

Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμμα.

Οι μοιραίοι

Κώστας Βάρναλης

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το σχόλιο απευθύνεται κυρίως σε εκείνους που θεωρούν το ποδόσφαιρο ως απασχόληση για απαίδευτους ανθρώπους και βλέπουν μόνο το "φουσκωμένο πετσί που κυνηγάνε εικοσιδύο τρελοί".

Και όμως το ποδόσφαιρο αποτελεί αντικείμενο φιλοσοφικής σκέψης ως συναισθηματικό, αισθητικό, λογικό και φυσικό φαινόμενο. Θα δώσουμε εξηγήσεις με εύγλωττα παραδείγματα.

Το ποδόσφαιρο είναι πηγή μεγάλης χαράς αλλά και μεγάλης λύπης για τον οπαδό. Όταν πρωταρχικό και κύριο θέμα είναι η νίκη, η προσέγγιση του ποδοσφαιρόφιλου είναι καθαρά συναισθηματική. Παράδειγμα η Εθνική Ελλάδας του Ρεχάγκελ. Έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά στους έλληνες οπαδούς, χωρίς να παρουσιάσει ενδιαφέρον ποδόσφαιρο για τον ουδέτερο θεατή.

Το ποδόσφαιρο έχει αδιαμφισβήτητη αισθητική διάσταση. Λέμε ότι μια ομάδα παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, θεαματικό. Θαυμάζουμε τον τάδε παίχτη σαν καλλιτέχνη της μπάλας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Βραζιλία που παραδοσιακά συναρπάζει τους εραστές του θεαματικού ποδοσφαίρου.

Η λογική διάσταση του ποδοσφαίρου βασίζεται σε αυτό που λέμε επιλογή η αλλιώς, το "λογικό" ποδόσφαιρο είναι αυτό που βασίζεται στις καλύτερες επιλογές και στα λιγότερα λάθη. Θα έλεγα ότι αυτό είναι το παραδοσιακά καλό ιταλικό ποδόσφαιρο.

Συστατικό του ποδοσφαίρου είναι η φυσική δύναμη, η ρωμαλεότης, η ενέργεια. Είναι τα στοιχεία που εξυμνεί ο Νίτσε και που χαρακτηρίζουν το παραδοσιακό γερμανικό ποδόσφαιρο.

Θα μου συγχωρήσετε και έναν προσωπικό επίλογο. Υπάρχει και το ποδόσφαιρο που τα συνδυάζει όλα αυτά. Είναι η Μπαρτσελόνα στα ντουζένια της.

Γιώργος Σκιάνης

Ο ΒΑΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ

Όσοι παρακολούθησαν όλα τα παιχνίδια του Θρύλου, συμπεριλαμβανομένων των φιλικών, διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι τη μεγάλη ποιότητα που διαθέτει ο σλοβάκος Βάις.

Τόσο αυτός, όσο και ο συμπατριώτης του Στοχ, βρίσκονται πάνω από το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Θα έλεγα μετά λόγου γνώσεως και όχι λόγω κόκκινων γυαλιών ότι ο Βάις είναι καλύτερος διότι διαθέτει τέτοια έκρηξη και ντρίπλα πάνω στη δαιμονιώδη ταχύτητα που αναπτύσσει που τον καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνο για κυριολεκτικά οποιοδήποτε αντίπαλο. Το απέδειξε άλλωστε εναντίον της Βοσνίας.

Έχω ένα μεγάλο φόβο για τον Βάις, σε ότι αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν δεν τον προστατέψουν οι διαιτητές, φοβούμενοι την αρά των αλαφουζοσαββίδηδων, είναι πιθανότατο να πέσει θύμα του ελληνικού φιλότιμου. Όπου γύρω από τη λέξη και έννοια του φιλότιμου έχει γίνει πολύ συζήτηση και θεωρείται εγκύρως ότι δεν είναι τίποτα άλλο από την επιθυμία να μην "ξεφτιλιστώ" στα μάτια των άλλων. Αυτό το φιλότιμο επικαλείτο και ο σφαγέας της ατιμασμένης αδερφής, καθώς και ο συνεχιστής της οικογενειακής βεντέτας.

Αυτό το ίδιο φιλότιμο επιστρατεύει και ο έλληνας "δυναμικός" ποδοσφαιριστής για να αντιμετωπίσει τον ποιοτικό παίχτη που τον ταλαιπωρεί και τον εκθέτει. Το ίδιο φιλότιμο επικαλούνται και προπονητές σαν τον κυρ Νίκο τον Αλέφαντο και το Νίκο τον αλενατόρε.

Τον Τζιοβάνι ασφαλώς και τον θυμάστε όλοι, γαύροι και μη. Το όνομα του φιλότιμου Σέμου που του τσάκισε το πόδι, πόσοι το θυμούνται;

Τα κατορθώματα του Ηλία Υφαντή τα διηγούμαστε εμείς οι παλαιότεροι σαν αστικούς μύθους. Τον Τσερενκόφ, όσοι τον ξέρουν, τον γνωρίζουν γιατί έκοψε τη μπάλα στον αέρινο Υφαντή.

Γι αυτό κύριοι με τα πολύχρωμα κουστούμια - όχι πια μαύρα - φροντίστε να κόψετε τον βήχα των φιλότιμων παλικαριών. Γιατί τον Βάις πρέπει να τον βλέπουμε και να τον απολαμβάνουμε, όσο θα έχουμε την τύχη να παίζει στη φτωχή πλην φιλότιμη λίγκα μας.

Γιώργος Σκιάνης

ΗΤΤΑ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ

Ο Λογαράς αναρρώνει από υπερκόπωση και αφού του απευθύνουμε τα περαστικά μας, θα γράψουμε τη γνώμη μας για το χθεσινό παιχνίδι.

Χθες αντιμετωπίσαμε μια διαφορετική ομάδα : χωρίς σοβαρούς ψηλούς, χωρίς καθαρό πλέι μέικερ, με παίχτες πολύ γρήγορους στα πόδια και εύστοχους και δύο κλασικούς all around.

Το παιχνίδι της Ιταλίας στηριζότανε στην διείσδυση με τελείωμα της φάσης ή με πάσα - σπλίτ με στόχο το ελεύθερο περιφερειακό σουτ. Επίσης, στις προσωπικές φάσεις των Μπελινέλι - Ντατόμε με μικρή ή καθόλου βοήθεια από τους συμπαίκτες τους. Οι δύο αυτοί προικισμένοι παίχτες βρέθηκαν σε εξαιρετική μέρα και πήραν το παιχνίδι στις πλάτες τους.

Η Εθνική μας δε με απογοήτευσε. Ήταν συνέχεια μέσα στο παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες και μέσα σε αυτές είναι και τα σφυρίγματα στο κρίσιμο τέταρτο δεκάλεπτο. Η επιλογή του Τρινκιέρι να κρατήσει το Μπουρούση έξω στο τέλος για να μη χαθεί η αμυντική ισορροπία δε βγήκε αλλά θα μπορούσε να είχε βγει. Μετά Χριστόν προφήτες είμαστε όλοι.

Τώρα, θεματάκια για προβληματισμό υπάρχουν, όπως οι αδιανόητες αναστολές για πολύ εύκολους αιφνιδιασμούς, η επιλογή του Καβαδά και θα έλεγα ακόμη η επιλογή του Φώτση αντί Κατσίβελη. Έτσι όπως βλέπω τα πράγματα τώρα, ο μικρός θα πρόσφερε σαφώς περισσότερη ενέργεια και κίνηση, πολύ πιο γρήγορα πόδια και μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Η σαφώς μεγαλύτερη εμπειρία του Αντώνη δε βλέπω να είναι καταλυτική.

Γεγονός είναι ότι μια ήττα σε αυτή τη φάση του τουρνουά δεν είναι καθοριστική και μπορεί να είναι ευεργετική από την άποψη ότι μας προσγειώνει έγκαιρα.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ

Το παιχνίδι με την Τουρκία πριν ξεκινήσει παρουσίαζε πολλές δυσκολίες. Το μεγάλο πρόβλημα με την απουσία του Σπανούλη ήρθε σε συνδυασμό με την επιλογή του Τρινκέρι να έχει μαζί του μόνο τρεις πόιντ γκαρ . Να προσθέσω στα προβλήματα και τον πυρετό του Μπουρούση. Από την άλλη θα είχαμε μια αντίπαλο που ναι μεν είχε απογοητεύσει στα δύο πρώτα παιχνίδια αλλά με ΝΒΑer παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα ήταν σαν το πληγωμένο θηρίο που θα έπαιζε τα ρέστα του στο παρκέ. Και όμως η διάφορα ετοιμότητας των δυο ομάδων για ένα τέτοιο παιχνίδι ήταν τόσο μεγάλη που από πολύ νωρίς η Εθνική φάνηκε ότι θα είναι ο τελικός νικητής της αναμέτρησης. Σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού η κυριαρχία μας ήταν πολύ μεγάλη . Στην άμυνα ή ομαδική δουλειά, αλλά και η ατομική προσήλωση των παικτών στραγγάλιζε τις ατομικές ενέργειες των Τούρκων οι οποίοι ήσαν κοντά στο σκορ όσο είχαν το επιθετικό ριμπάουντ. Μόλις ελέγχθηκε και αυτό η διαφορά άρχισε να παίρνει διαστάσεις θριάμβου. Στην επίθεση η ομάδα ήταν ονειρική! Δεν θυμάμαι ποτέ τόσα πολλά πανέμορφα κομπιναρισμένα καλάθια! Με πάρα πολλες ασίστ και εξαιρετικό passing game διαλύθηκε τελείως η Τουρκική άμυνα . Ο Τρινκέρι απέδειξε ότι την άξιζε αυτή την θέση. Από την μια έγινε φανερό ότι βασάνισε πολύ το μυαλό του για το συγκεκριμένο παιχνίδι με δεδομένη την απουσία του Σπανούλη  και απο την άλλη το κοουτσάρισμα του ήταν καταπληκτικό! Στους παίκτες θα βάλω σε όλους δέκα εκτός από τρεις που θα βάλω το δέκα με τόνο. Πρώτος ο Μουρούσης με την εκπληκτική απόδοση σε όλο το πλάτος και μήκος του παρκέ. Απίστευτες ενέργειες στην επίθεση και τρομερή διάθεση στην άμυνα. Δεύτερος ο Ζήσης με μια εξίσου μεγαλειώδη εμφάνιση, σήκωσε το βάρος της έλλειψης του Βασίλη διηύθυνε με μαεστρικό τρόπο την ομάδα, μοίρασε πάρα πολλα έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του και όπως πάντα έδειξε τρομερή συγκέντρωση στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Τρίτος ο Περπέρογλου, έκανε ένα εκπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα, όπου στην κυριολεξία κατάπιε τους μεγάλους του αντιπάλους και έκλεισε πολλές τρύπες στις περιστροφές αλλά και στην επίθεση όπου πρόσφερε πολλούς πόντους και πολύ ωριμότητα στο παιχνίδι. Μελανό σημείο στην απόδοση της ομάδας οι ελεύθερες βολές. Θα επισημάνω το εξωπραγματικό ποσοστό στα τρίποντα που για όποιον δεν έχει δει το παιχνίδι δεν μπορει να το πιστέψει, αλλά με την παρατήρηση ότι σχεδόν όλες οι προσπάθειες ήταν μετά από ξεχαρβάλωμα της Τουρκικής άμυνας .

Αν η ομάδα συνεχίσει τόσο δυνατά στο τουρνουά δεν έχει να φοβάται κανένα αντίπαλο! 

ΣΑΝΤΟΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΚΑΖΕΛΑ

Μη μου πείτε ότι το φιλικό με την Αυστρία δεν ήταν πραγματικό τεστ! Ο Σάντος εφάρμοσε ταχτική Αυστρίας και νίκησε! Μάλιστα κύριοι. Με την ύπνωση. Όπως ο περίφημος Καζέλα που έφερνε το πάλαι ποτέ η Ρούλα στα σόου της.

Στο πρώτο ημίχρονο η Εθνική απλά δεν έπαιζε. Οι γραμμές απείχαν όσο το Ρούπελ από τα Τέμπη, οι παίχτες παίζανε το ποιος θα βρίσκεται πιο μακριά από τους υπόλοιπους και το στρατιωτάκια ακούνητα - αγέλαστα.

Ήταν φανερός ο στόχος της ύπνωσης του αντιπάλου, των διαιτητών, των θεατών και των τυχερών τηλεθεατών που κοιμήθηκαν σαν πουλάκια και είδαν στο όνειρο τον αόρατο Μανιάτη, τον άφαντο Ταχτσίδη, τον υπνοβάτη Μήτρογλου και τους περίεργους Χριστοδουλόπουλο και Κονέ.

Οι φουκαράδες οι Λιχτενστάινιοι καταλάβαιναν την κοροϊδία αλλά έπαιζαν από φιλότιμο και παρακαλούσαν τους δικούς μας, όπως εμείς τους φίλους μας στην παλιά γειτονιά, όταν δε μας έπαιζαν.

Το σχέδιο πέτυχε και στο δεύτερο μέρος η κόμπρα σκότωσε το κοιμισμένο θήραμα, αφού πρώτα χρειάστηκε να το δαγκώσει κάμποσες φορές γιατί το δηλητήριο ήταν ληγμένο.

Το ζήτημα είναι : Τώρα που μας πήρανε χαμπάρι, τι κάνουμε με τη Λετονία; Μην ανησυχείτε, υπάρχει plan b. Βγαίνει ο Σάντος και δηλώνει αγανακτισμένος με την απόδοση της ομάδας, οι Λετονοί δεν καταλαβαίνουν το κόλπο και μας βλέπουν πάλι στο πρώτο ημίχρονο να παίζουμε πλακωτό και πόρτες. Στο δεύτερο ημίχρονο που πείθονται να συμμετάσχουν κι αυτοί στο ταβλάκι, ορμάμε και τους δαγκώνουμε.

Και με τη Σλοβακία; Ε, μέχρι τότε κάτι θα σκεφτεί ο πολυμήχανος Οδυσσέας.

Γιώργος Σκιάνης

ΠΕΡΙ ΚΑΤΣΕ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Ο Κάτσε είναι ένας καλός νεαρός ποδοσφαιριστής. Ομολογώ ότι δε μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής λόγω της σκληρότητας του παιχνιδιού του και των πολύ άσχημων μαρκαρισμάτων που συχνά κάνει. Παραδέχομαι πάντως πως είναι ένα εργαλείο με ανεξάντλητες δυνάμεις και πολύ δυνατό σουτ, ένας "κακός" παίχτης σε στιλ Γκατούζο που μπορεί να εξελιχτεί αρκετά.

Αφού αντιπαρέλθουμε λοιπόν τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του Κάτσε, ας έρθουμε και σε κείνα που τον έβαλαν στο μάτι του κυκλώνα τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Το παιδί αυτό είναι αλβανός που ζει από δύο χρονών στην Ελλάδα. Επέλεξε να παίξει στην Εθνική Αλβανίας παρότι ενδιαφέρθηκε και η Εθνική Ελλάδας. Το γεγονός αυτό καθαυτό δεν είναι καθοριστικό για συμπεράσματα γύρω από την εθνική συνείδησή του. Μη ξεχνάμε ότι από τα δυο αδέρφια Μπόατεγκ, ο πιο "άσπρος" παίζει στην Εθνική Γκάνας και ο πιο "μαύρος" στην Εθνική Γερμανίας. Έχουν διαφορετική συνείδηση; Δε νομίζω. Απλά ο Κέβιν Πρινς παίζει σε μια θέση όπου πιθανά θα τον άφηνε πίσω ο ανταγωνισμός στη Γερμανία, ενώ στη Γκάνα είναι από τα αστέρια. Ο Λοντίγκιν επέλεξε Ρωσία αντί για Ελλάδα, ίσως γιατί βλέπει την τύχη των ελλήνων τερματοφυλάκων στο εξωτερικό και ευελπιστεί σε καλύτερη καριέρα μέσω Ρωσίας.

Ο Κάτσε όμως, με την φωτογραφία που ανέβασε στο internet έδειξε ότι έχει αλβανική συνείδηση και μάλιστα μαχητική. Προσοχή! Δε μου αρέσουν οι παραστρατιωτικές οργανώσεις γενικώς γιατί είναι εντελώς ανεξέλεγκτες και δεν υπακούουν σε κανόνες διεθνούς δικαίου. Αν έχετε την ίδια γνώμη με μένα θα πρέπει να είσαστε καχύποπτοι με τους κομιτατζήδες αλλά και με τους μακεδονομάχους, με τους γκρίζους λύκους αλλά και με την ΕΟΚΑ Β΄ κλπ.

Ο Κάτσε ποζάρησε με φανέλα που έφερε το σήμα της αλβανοκοσοβάρικης παραστρατιωτικής οργάνωσης UCK, πράγμα που από μόνο του είναι προκλητικό, λόγω της φύσης της οργάνωσης αυτής. Από την άλλη, λένε ότι το έκανε με την ευκαιρία της μαύρης επετείου της δολοφονίας αλβανού από έλληνα γιατί πανηγύριζε τη νίκη της εθνικής του επί της δικής μας. Την διαμαρτυρία και την τίμηση αυτής της μνήμης οφείλουμε να την καταλάβουμε και να την δεχτούμε. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν το έκανε αυτό ένας έλληνας στη Γερμανία ή ένας κύπριος στην Αγγλία θα τον θεωρούσαμε ήρωα. Το ίδιο ήρωες θεωρήσαμε τους σέρβους μπασκετμπολίστες όταν το έκαναν στην Αμερική που τους άμειβε με πολλά εκατομμύρια δολάρια.

Συνεπώς η πράξη του Κάτσε ήταν λάθος γιατί εξέφρασε την διαμαρτυρία του παρορμητικά και συναισθηματικά, ταυτιζόμενος συμβολικά με κάτι που πολύ αμφιβάλλω αν έχει την παραμικρή οργανική σχέση μαζί του. Ο Κάτσε λειτούργησε σαν παιδί της ηλικίας του ενώ είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και αυτό το λάθος θα το πληρώσει γιατί παραβιάζει τους κανόνες του παιχνιδιού της δημοσιότητας.

Ας μην του πάρουμε όμως το κεφάλι. Ας μη λειτουργήσουμε απέναντι στον Κάτσε εκδικητικά επειδή νοιώθει αλβανός. Ας του δείξουμε τη διαφορά του να είσαι υπερήφανος εθνικά αλβανός από το να είσαι παραστρατιωτικός κατσαπλιάς. Όσο για τον υπόκοσμο της πολιτικής που φέρει το ευφημιστικό όνομα Χρυσή Αυγή, κάτι σαν το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και το Εύξεινο Πόντο όπου πνίγονταν αράδα τα καράβια, καλύτερα να μη μιλάμε. Γιατί αυτοί είναι οι δικοί μας UCΚάδες.

Γιώργος Σκιάνης   

Η ΠΑΛΙΑ, ΚΑΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΣΠΑΓΓΕΤΙ

Δεν έχουμε πολλά να προσθέσουμε στις χθεσινές μας διαπιστώσεις για το παιχνίδι της Εθνικής. Η Ρωσία δεν ήταν Σουηδία αλλά απείχε πολύ από το να είναι Ρωσία. Η Εθνική μας το βιολί της, ακολουθώντας πιστά την ταχτική Τρινκιέρι ή καλύτερα την παλιά, καλή ιταλική συνταγή με τη σκληρή άμυνα, τον έλεγχο του ρυθμού, το παιχνίδι ρακέτας με πολλές συνεργασίες των ψηλών και γενικά αυτό που λέγαμε κομπιναρισμένο μπάσκετ.

Η ομάδα αποφεύγει τους αιφνιδιασμούς όπως ο διάβολος το λιβάνι. Έχει πλάκα πώς φρενάρουν τα παιδιά όταν φεύγουν μπροστά με παίχτες παραπάνω, μετά από κλέψιμο ή αμυντικό ριμπάουντ. Αυτό είναι αλήθεια ότι ξενίζει αλλά από την άλλη δείχνει πειθαρχία. Οι παίχτες ακολουθούν ευλαβικά τις οδηγίες του κόουτς.

Το ερώτημα για μένα είναι : Κερδίζεται η Ισπανία έτσι; Όχι φυσικά ότι κερδίζονται εύκολα άλλες ισχυρές ομάδες όπως φερ' ειπείν η Σερβία και η Λιθουανία αλλά ειδικά για την Ισπανία είναι ένα στοίχημα γιατί με το παραδοσιακό μας παιχνίδι έχουμε αρκετά χρόνια να την κερδίσουμε. Λέτε να το πράξουμε αλά ιταλικά;

Γιώργος Σκιάνης

ΕΝΑ ΠΟΛΥΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΟ ΡΑΦΙ

Επειδή ο Λογαράς σκέφτεται να μεταναστεύσει στο Ιράν για να εφαρμόσει κι εκεί τις επαναστατικές μεθόδους αγροτικής παραγωγής και να διδάξει στην ανωτάτη γεωπονική σχολή του Ισλάμ, απαλάσσεται προσωρινά από τα αθλητικογραφικά του καθήκοντα και συνεχίζω να σας κουράζω μόνος μου.

Ο Χοσέ Χολέμπας ήταν προς πώληση. Η φετινή πολιτική μεταγραφών του Θρύλου, σε ότι αφορά τους παίχτες που δόθηκαν,ήταν σαφώς διαφοροποιημένη από το παρελθόν υπό την έννοια ότι δεν παραχωρήθηκαν μόνο παίχτες που δεν απέδωσαν ή τέλεσαν υπό οπαδική αμφισβήτηση αλλά ακόμη και οι MVP της περασμένης χρονιάς. Οι παίχτες βέβαια βγήκαν στο σφυρί με το ταμπελάκι της τιμής τους. Κάπως έτσι ο Χοσέ κοστολογήθηκε δύο μύρια και.

Τα μύρια δεν βρέθηκαν και ο Χοσέ έμεινε στο ράφι. Το γεγονός ότι δηλώθηκε στη λίστα του CL δείχνει ότι υπολογίζεται. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να επανενταχθεί ουσιαστικά στην ομάδα παίχτης που ήταν με το ένα πόδι έξω και περίμενε ένα συμβόλαιο κατά 70% μεγαλύτερο από αυτό που έχει στον Θρύλο. Θα δω λοιπόν το θέμα καθαρά αγωνιστικά και για τα υπόλοιπα θα δείξει.

Ο Χολέμπας είναι τρία χρόνια στην ομάδα και τον ξέρουμε από την καλή και την ανάποδη. Δεκαθλητής με απίστευτα τρεξίματα, το καλύτερο πόδι στην ομάδα, διεισδυτικός, με καλές συνεργασίες και πολλά γκολ για μπακ. Αυτά είναι τα καλά. Τα κακά είναι οι αδυναμίες του στο αμυντικό κομμάτι που συμπεριλαμβάνουν λάθος τοποθετήσεις και λάθος επιλογές σε διωξίματα και πάσες.

Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν εμπιστεύθηκαν ποτέ απόλυτα τον Χοσέ σαν αμυντικό. Η συνύπαρξή του με τον Μαρκάνο υπήρξε παραδόξως ευεργετική και για τον ίδιο παρότι δεν ήταν ο βασικός αριστερός μπακ. Η χρησιμοποίησή του στην Ευρώπη στο αριστερό άκρο της επίθεσης αποδείχθηκε μια πολύ καλή κίνηση από τον Βαλβέρδε.

Σήμερα στον Θρύλο υπάρχει ο Μπονγκ, ένας παίχτης που δείχνει καλύτερος αμυντικά από τον Χοσέ. Ανάλογα όμως με το παιχνίδι ή την ροή του, η ενέργεια, το πόδι και τα άλλα προσόντα του Χολέμπας μπορούν να καλύψουν πολλές θέσεις : αριστερού μπακ, αριστερού ενδιάμεσου, στα δύο άκρα της επίθεσης. Ένα πολυεργαλείο για πολλές και απαιτητικές λύσεις και μάλιστα σε επίπεδο CL. Και ίσως μετά από μια τέτοια χρησιμοποίηση ο συμπαθής Χοσέ να γίνει ακόμη περισσότερο ευπώλητος.

Γιώργος Σκιάνης

ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ

Νίκησε εύκολα η Εθνική την Σουηδία στον πρώτο αγώνα του Ευρωμπάσκετ. Τι είδαμε από την ομάδα μας;

Η Εθνική προτιμάει το σετ παιχνίδι. Σε όλο τον αγώνα έκανε μόνο έναν πρωτεύοντα αιφνιδιασμό παρότι είχε πολλά κλεψίματα και πολλά αμυντικά ριμπάουντ.

Στην άμυνα η ομάδα δοκίμασε κάποια στιγμή ζώνες προσαρμογής, γενικά όμως πήγε σε προσωπικές άμυνες όπου ο Παπανικολάου δεν τα κατάφερε πάνω στον Τέιλορ, σε αντίθεση με τον Περπέρογλου που τον έπαιξε σαφώς καλύτερα.

Στην επίθεση είχαμε μια έτσι κι έτσι κυκλοφορία για ελεύθερο σουτ αλλά είχαμε αρκετό παιχνίδι με πλάτη και ποσταρίσματα. Η συνεργασία των ψηλών, ειδικά όταν στο τέσσερα έπαιζε ο Καϊμακόγλου, ήταν πολύ καλή. Ο Κώστας είναι σπουδαίος παίχτης γιατί παίζει με την ίδια άνεση μέσα και έξω απ' τη ρακέτα και δεν εννοώ βέβαια μόνο την απειλή με τρίποντο. Έπαιξε, κυρίως με το Μπουρούση, το χάι λόου υποδειγματικά αλλά πάσαρε εξαιρετικά και μετά από διείσδυση.

Ο Σπανούλης έκανε το συνηθισμένο του παιχνίδι, με προσωπικές ενέργειες και πικ εν ρολ. Ο Ζήσης έδωσε καλή ισορροπία με το μυαλωμένο παιχνίδι του και τις σωστές επιλογές του. Στο σετ παιχνίδι είναι ιδανικός παρτενέρ του Σπανούλη.

Το παιχνίδι ήταν εύκολο. Οι Σουηδοί πήγαιναν σε επιθέσεις προσωπικές και ο μόνος που μας έβαλε δύσκολα ήταν ο Τέιλορ. Το παιχνίδι όμως αυτό θέλει πολυφωνία για να σου βγεί και παράλληλα κυριαρχία στα ριμπάουντ για να κάνεις πολλές επιθέσεις. Δεν ξεχνάμε το κάζο που πάθαμε από τη Νιγηρία, μια ομάδα όμως σαφώς καλύτερη και πολύ πιο αθλητική από τη Σουηδία.

Το θέμα είναι ότι στο τουρνουά θα αντιμετωπίσουμε διαφορετικές ομάδες, αρχής γενομένης αύριο με την Ρωσία. Εκεί θα τεστάρουμε τις δυνάμεις μας και θα δούμε τι μας δίνει και τι μας στερεί ο νέος τρόπος που παίζουμε.

Γιώργος Σκιάνης

Ο ΜΙΤΣΕΛ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΕ ΔΕΚΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ

Φίλοι μου, η ομάδα έβαλε πέντε αλλά ο Μίτσελ έχωσε δέκα στους δημοσιογραφίσκους της πεντάρας που διαγκωνιζόντουσαν ποιος θα τον πρωτοδιώξει. Έβαλε άλλα τόσα στον Λογαρά και σε μένα που τον είχαμε ξεγραμμένο. Και τέλος, έδειξε κάτι κότσια να στον Μαρινάκη που τον ετοίμαζε για μούσκιο με την τυποποιημένη, ξύλινη γλώσσα των προέδρων, όταν πρόκειται για απόλυση. Όλα αυτά τα κατάφερε ο caballero με τη μαγκιά που τόσο εύστοχα ανέλυσε ο Λογαράς σε προηγούμενη ανάρτηση.

Η παρτίδα σώθηκε αλλά φυσικά δεν τελείωσε. Στην επόμενη στραβή ο μόνος που θα φταίει θα είναι αυτός ακριβώς που καθάρισε για όλους, ακόμη και για τους δημοσιογραφίσκους για τους οποίους δε τρέχει τίποτα αφού την κωλοτούμπα την έχουνε για ψωμοτύρι. Εκείνος πάντως που ωφελήθηκε περισσότερο απ' όλους από τη μαγκιά Μίτσελ ήταν ο Μαρινάκης. Και εξηγούμαι.

Ο Μαρινάκης φέτος ανέτρεψε τα πάντα. Έδιωξε, πούλησε, έφερε, κέρδισε λεφτά - ως ΠΑΕ διευκρινίζω - και παράλληλα έφτιαξε κατά πώς φαίνεται ένα πολύ αξιόλογο ρόστερ. Αν έφευγε όμως τώρα ο Μίτσελ, η καλή παρουσία στην Ευρώπη θα δυσκόλευε πολύ για λόγους που αναλύσαμε σε παλιότερη ανάρτηση. Αν μείνει ο Μίτσελ η ομάδα θα έχει κέρδος και οι κινήσεις του Μαρινάκη θα δικαιωθούν.

Βέβαια στη μαγκιά του Μίτσελ βοήθησε και ο Μαρινάκης ο οποίος παράλληλα τον πίεζε σε βαθμό υπερβολικό και άδικο. Πώς βοήθησε; Αλλάζοντας σε μεγάλο βαθμό το ρόστερ και δίνοντας τη δυνατότητα στον προπονητή να φτιάξει καινούργια αποδυτήρια. Και για την ώρα τα πάει καλά. Η ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι δεν είχε πολύ σπουδαία απόδοση, είχε όμως όρεξη και έβγαζε μια υγεία.

Γι αυτό λέμε : Ο Μίτσελ κέρδισε, ο Μαρινάκης κέρδισε, οι δημοσιογραφίσκοι έχασαν αλλά πολύ που τους νοιάζει και οι Λογαράς - Σκιάνης δεν δικαιώθηκαν αλλά χάρηκαν απεριόριστα από την εξέλιξη αυτής της παρτίδας.

Γιώργος Σκιάνης

ΠΕΦΤΕΙ Ο ΠΑΟ;

Αυτή τη στιγμή δε φαίνεται να πέφτει. Υπάρχουν άλλοι πιο ώριμοι, όπως ο Άρης, ο Απόλλων και ο Λεβαδειακός. Αλλά αρχή είναι ακόμη.

Πάντως αγωνιστικά δεν τον βλέπω να πέφτει. Εκτός αν το θαύμα το κάνουν οι ίδιοι οι διοικούντες - αλά ΑΕΚ - για να ακολουθήσει διθυραμβικά η απόφαση για Γ΄ Εθνική και η υπόσχεση πως θα φτιαχτεί γήπεδο με κίονες που θα ονομαστεί Παρθενών και την προεδρία αναλάβει ο Περικλέας αυτοπροσώπως.

Γιώργος Σκιάνης

Η ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ

Ένα αξιοπρόσεχτο και αξιοπερίεργο φαινόμενο είναι ότι η γκιλοτίνα των οπαδών δεν είναι ποτέ άδεια, όπως τον καιρό του Ροβεσπιέρου. Τα κεφάλια των παιχτών που στοχοποιούνται, κατά κανόνα άδικα, διαδέχονται το ένα το άλλο. Τελευταίος όμηρος μεγάλης μερίδας οπαδών του Θρύλου είναι ο Γιάννης Μανιάτης.

Ο Μανιάτης είναι ένας ποδοσφαιριστής που αντικειμενικά πρόσφερε και προσφέρει πολλά στην ομάδα όντας αναντικατάστατος από τη στιγμή που μετακόμισε στα χαφ. Συνδέεται με όλες τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων και βρέθηκε στις βασικές προτιμήσεις όλων των προπονητών : Βαλβέρδε, Ζαρντίμ και Μίτσελ. Σ΄αυτούς πρέπει να συνυπολογίσουμε και τον προπονητή της Εθνικής, τον Σάντος.

Αρέσει ο παίχτης και κάνει στους αρμόδιους αλλά δεν κάνει στους κανίβαλους της εξέδρας που πριν απ' αυτόν είχαν στοχοποιήσει τον Αμπντούν, τον Μαρκάνο, τον Ορμπάιθ, για λίγο τον Φουστέρ και βέβαια πιο παλιά τον τεράστιο Τζόλε.

Είμαστε λαός συναισθηματικός, με ευμετάβλητο ψυχισμό και αδυναμία ορθής και ανεπηρέαστης κρίσης. Αντιδράσεις σαν κι αυτές που αναφέραμε δεν παρατηρούνται μόνο σε απαίδευτα άτομα αλλά και σε κατά τεκμήριο μορφωμένους ανθρώπους οι οποίοι λειτουργούν παρορμητικά και χρειάζονται μόνιμα εκτόνωση με μουρμούρα, ακόμη και όταν όλα βαίνουν καλώς.

Είναι προφανές ότι τόσο εμείς όσο και οι αποδοκιμαζόμενοι παίχτες πρέπει να ζήσουμε μ' αυτό.

Γιώργος Σκιάνης

ΝΕΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ Ο ΣΑΜΑΡΗΣ;

Ο Λογαράς είναι σχεδόν ερωτευμένος με τον Σάμαρη. Ήταν από την αρχή ερωτευμένος και με τον Μάντζαρη. Και δικαιώθηκε. Έχει ελπίδες να δικαιωθεί και τώρα;

Θα πω την αμαρτία μου. Δε μου έβγαζε μάτια ο Σάμαρης στον Πανιώνιο ούτε ο Μάντζαρης στο Περιστέρι. Αυτοί οι παίχτες έχουν κάτι άλλο, κάτι παραπάνω που ο φίλαθλος ο οποίος τους παρακολουθεί στα πρώτα τους βήματα πρέπει να το καταλάβει και δεν είναι εύκολο.

Μάντζαρης και Σάμαρης ή Σάμαρης και Μάντζαρης αν προτιμάτε, έχουν υψηλότατο δείκτη ευφυίας. Αντιλαμβάνονται το παιχνίδι και αφομοιώνουν εύκολα και απόλυτα αυτό που ζητάει ο προπονητής. Έχουν όμως και κάτι άλλο. Δεν τους τρομάζει ούτε το βάρος της φανέλας ούτε το μέγεθος της ευθύνης.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα "μαύρα σκυλιά του πολέμου" που αποκτήθηκαν θα εκτοπίσουν εύκολα τον Αντρέα από την ενδεκάδα. Η θέση του εξαριού είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και προσφέρει ισορροπία στην ομάδα. Το καλό ποδοσφαιρικό μυαλό μετράει ίσως πάνω από άλλα προσόντα, όπως η ταχύτητα και η έκρηξη που θέλει να βλέπει ο κυρ Νίκος ο Αλέφαντος.

Γι αυτό ίσως κάποτε, αν - ο μη γένοιτο - τραυματιστεί ο Αντρέας, να λέμε "τεράστια η απώλεια" του Σάμαρη. Ακριβώς όπως με τον Μάντζαρη.

Γιώργος Σκιάνης

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΤΣΕΛ

Πριν λίγες μέρες τον είχα ξεγραμμένο. Πίστευα ότι δεν θα τον βρει ο Σεπτέμβρης στον πάγκο του Ολυμπιακού. Τώρα αρχίζω να αλλάζω την άποψη αυτή. Η αιτία για την αλλαγή αυτή δεν είναι ούτε οι τρεις νίκες για το πρωτάθλημα ,ούτε τα πέντε με τον Λεβαδειακό . Και βέβαια δεν θαμπώθηκα ξαφνικά από καμία μεγάλη αγωνιστική ανάκαμψη. Η αιτία είναι οι 17 φετεινές  μεταγραφές ( μέχρι τώρα ) !! Παρατηρώ πως διαχειρίζεται αυτή την πολύ  δύσκολη αλλά και πρωτοφανή κατάσταση και του βγάζω το καπέλο. Καμία από τις βεντέτες δεν είναι στο απυρόβλητο . Έξω στο ημίχρονο ο Βάϊς , μέσα σε δύο αρχικές εδεκάδες ο Σάμαρης. Έξω ο Τσορι μέσα ο Φουστέρ που αρίστευσε στο προηγούμενο παιγνίδι. Μέσα ο Κάμπελ σε δύο αρχικές ενδεκάδες , πρώτη αλλαγή στο χθεσινό παιχνίδι . Δηλαδή σε κανένα δεν έχει χαρίσει την φανέλα βασικού , ούτε καν στον Σαβιόλα μετά την χθεσινή του δήλωση για τον Μήτρογλου. Όλοι πρέπει να είναι τσιτωμένοι και ανταγωνιστικοί μεταξύ τους για μια θέση στην ενδεκάδα . Με το βαρύ όνομα που κουβαλάει αλλά και με την εξυπνάδα που τον διακρίνει δείχνει ότι έχει τα αρχ*%%  να οδηγήσει  τα φουρτουνιασμένα αποδυτήρια της ομάδας σε πιο ήρεμα νερά. Επειδή πιστεύω ότι αυτό είναι το πρώτο , το μεγάλο βήμα για να δούμε στο μέλλον μια καλή ποιοτική ομάδα που θα στέκεται με αξιώσεις στην Ευρώπη ο Μίτσελ έχει πάνω από 50% πιθανότητες παραμονής.

ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0 - 5

Η ομάδα μπήκε πολύ ορεξάτη στο πρώτο 25λεπτο του αγώνα . Είχε πολύ ενέργεια ,δυνατά τρεξίματος και εύκολη κατοχή  . Οχι ιδιαίτερα ποιοτικό το παιχνίδι της στην δημιουργία . Το υπόλοιπο 20 λεπτό του Α ´ ημιχρόνου χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο. Στο Β ´ ημίχρονο μέχρι το γκολ του Μήτρογλου που τελείωσε και το ενδιαφέρον του παιχνιδιού για τον τελικό νικητή είχε κριθεί  ήταν μετριότατο. Στο τελευταίο 20λεπτο απλά έκανε την εμφάνιση της η διαφορά ποιότητας των παικτών των δύο ομάδων. 

Ατομική βαθμολογία

Ρομπέρτο       9  . Θα έβαζα 10 αλλά σε μια φάση με τον Σαλίνο δεν πήρε την 

                                   πρωτοβουλία όπως θα έπρεπε.

Σαλίνο              8.  Πολύ θετικός.

Μανωλάς        8

Σιόβας               7

Μπονγκ            8

Σάμαρης            9. Πολύ καλός, κάλυψε πολλά χιλιόμετρα ,απέφυγε τα       

                                   εύκολα λάθη.

Μανιάτης         7

Κάμπελ              8

Φουστέρ           8,5. 

Ολαϊτάν             7

Σαβιόλα              8.  Ήθελα άλλο ένα γκολ από τον παικταρά.

Βάϊς                     9 . Ετρεξε ακόμη και στην άμυνα.

Μητρογλου     10. Τα έκανε όλα σωστά σε 20 λεπτά παιχνιδιού.

Ιμπαγάσα           9. Γιατί αυτός είναι ο μικρότερος βαθμός που μπορείς να                         

                                   βάλεις σε αυτόν τον γίγαντα των γηπέδων.

Απαραίτητη διευκρίνιση . Αν και ο μέσος όρος της ατομικής βαθμολογίας είναι υψηλός ,η βαθμολογία για την απόδοση της ομάδας σαν συνόλου θα είναι χαμηλή.   Την βαθμολογώ με 6.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Η ΠΕΝΤΑΡΑ

Πεντάρα λοιπόν, μετά από δύο φτωχά σε γκολ παιχνίδια. Υπήρξαν διαφοροποιήσεις στο χθεσινό παιχνίδι που έφεραν το μεγάλο σκορ; Οπωσδήποτε.

1. Η ομάδα μπήκε με πολύ μεγάλη διάθεση και πολύ ψηλά τις γραμμές. Στο πρώτο ημίχρονο ο Λεβαδειακός δε μπορούσε να ξεμυτίσει. Κάνα-δυο μπαλιές που προσπάθησαν να περάσουν στα πλάγια οι Βοιωτοί, κόπηκαν εύκολα από τα μπακ.
2. Η κατοχή της μπάλας ήταν απόλυτη. Αν τελείωναν σωστά οι συνεργασίες, οι τελικές προσπάθειες θα ήταν τριπλάσιες.
3. Οι τελικές στο ημίχρονο ήταν μεν λίγες (4) αλλά ήταν όλες αυτό που λέμε καλές ευκαιρίες και όχι σουτ απελπισίας στο γάμο του Καραγκιόζη.
4. Στο δεύτερο ημίχρονο οι αλλαγές φρεσκάρησαν πολύ την ομάδα και έδωσαν καλύτερες συνεργασίες και πολύ αμεσότερη απειλή για την εστία του αντιπάλου.
5. Ο αντίπαλος παρουσιάστηκε υποδεέστερος των προηγούμενων και μετά το δεύτερο γκολ παρέδωσε το πνεύμα.

Ποια ήταν τα αδύνατα σημεία του χθεσινού Ολυμπιακού :

1. Οι ανολοκλήρωτες προσπάθειες στο πρώτο ημίχρονο και στο διάστημα που η ομάδα είχε πολύ καλό ρυθμό. Ενώ ο Ολυμπιακός ήταν απόλυτα κυρίαρχος στο παιχνίδι, το σκορ έμενε στο εύθραυστο 1-0.
2. Τα δεκαπέντε τελευταία λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και τα δεκαπέντε πρώτα στο δεύτερο, η ομάδα έκανε πολλά λάθη στην κυκλοφορία της μπάλας και δεν είχε ρυθμό.

Σε ότι αφορά την ατομική απόδοση :

1. Ο Ρομπέρτο δεν πιέστηκε καθόλου, έδειξε όμως σιγουριά, τόσο στην κυκλοφορία της μπάλας όσο και όταν χρειάστηκε να βγεί και να διώξει με το κεφάλι. Νομίζω ότι για άλλη μια φορά έδειξε ότι είναι καλός κίπερ. (7).
2. Ο Σαλίνο ήταν εξαιρετικός σε άμυνα και επίθεση. Απροσπέλαστος πίσω και επικίνδυνος μπροστά. (7,5).
3. Ο Μανωλάς δεν πιέστηκε ιδιαίτερα αλλά ήταν προσεχτικός και δεν διακινδύνευσε τα μπεκενμπαουρίστικα. (7).
4. Ο Σιόβας επίσης δεν πιέστηκε. Ήταν σταθερός όσο χρειάστηκε ενώ έδωσε και βοήθειες στην επίθεση με αποκορύφωμα μια σέντρα-μισό γκολ στο Μήτρογλου και μια προσπάθεια για κεφαλιά σε σέντρα του Φουστέρ όπου του έγινε καθαρό πέναλτι που δόθηκε επιθετικό φάουλ! (7).
5. Ο Μπονγκ έδειξε πάλι ότι είναι καλύτερος αμυντικός από τον Χολέμπας, με καλύτερες τοποθετήσεις και αντιδράσεις πάνω στον προσωπικό του αντίπαλο. Επιθετικά, λειτούργησε εξαιρετικά στη φάση του πέναλτι του Σαβιόλα αλλά έχασε και μερικά εύκολα κοντρόλ, ίσως λόγω του αγωνιστικού χώρου. (7).
6. Ο Σάμαρης ήταν πολύ καλός. Κάλυπτε με συνέπεια όλους τους χώρους της αρμοδιότητάς του, μάρκαρε αποτελεσματικά και προωθούσε σωστά το παιχνίδι. Το παιδί δείχνει ότι έχει τα στοιχεία για τα οποία επιμένανε οι προηγούμενοι προπονητές του και ειδικότερα τον υψηλό δείκτη ευφυίας που του επιτρέπει να αφομοιώνει γρήγορα αυτά που του ζητάει ο κόουτς. Θα πρέπει πάντως να βελτιώσει την ακρίβεια της κοντινής πάσας. ( 7,5).
7. Ο Μανιάτης έπαιξε καλά. Είχε τρεξίματα και μετέφερε καλά τη μπάλα, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Πρέπει να βελτιωθεί στις τελικές συνεργασίες. (7).
8. Ο Φουστέρ ήταν εξαιρετικός στο δεύτερο ημίχρονο και ειδικά στις συνεργασίες του με τον Μήτρογλου. Η συγκομιδή των τριών ασίστ δεν είναι αμελητέα, ενώ είχε και ένα ακόμη καλό χτύπημα φάουλ όπου έγινε το πέναλτι που δε δόθηκε. Συνεπής, όπως πάντα στην πίεση στον αντίπαλο και στα μαρκαρίσματά του αλλά με αρκετά λάθη σε μεταβιβάσεις στο πρώτο ημίχρονο. (8).
9. Ο Σαβιόλα είναι μεγάλη κλάση και το δείχνει. Όταν θα βρει - και θα βρει - καλύτερες συνεργασίες με τους συμπαίκτες του, θα δούμε πολύ ωραία πράγματα. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις. (8).
10. Ο Ολαϊτάν είχε όρεξη και ενέργεια αλλά κάπου μπερδευότανε με τους άλλους επιθετικούς και δεν είχε τις απαιτούμενες συνεργασίες (6).
11. Ο Κάμπελ ανεβαίνει από παιχνίδι σε παιχνίδι και χτες ήταν σπουδαίος. Τα δοκάρια του στέρησαν το σκοράρισμα αλλά ήταν ένας διαρκής κίνδυνος για τον αντίπαλο. Μαχητής, μπουκαδόρος, με καλές συνεργασίες, βοηθάει και στην άμυνα. Δείχνει γιατί η Άρσεναλ δεν του έβαλε οψιόν αγοράς. (8).
12. Ο Βάις ήταν ο παίχτης που είχαμε δει στα φιλικά. Απολαυστικός ανατροπέας με εκπληκτική ντρίπλα πάνω στην ταχύτητα και μεγάλος τεχνίτης. Η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο αλλά φαίνεται να προσπαθεί. Από φάουλ που του έγινε ξεκίνησε το δεύτερο γκολ ενώ πέτυχε το τρίτο μετά από ασίστ του Ιμπαγάσα. (8).
13. Μήτρογλου : Όπως είπε και ο Μίτσελ, όταν κάνει αυτό που πρέπει και μπορεί, είναι ανυπέρβλητος γκολτζής και δεν βγαίνει από την ομάδα. (8,5).
14. Ιμπαγάσα : Και στα τριανταεφτά διδάσκει πώς το δύσκολο γίνεται απλό. Έδωσε την ασίστ για το τρίτο γκολ και κυκλοφόρησε τη μπάλα με τον δικό του μαεστρικό τρόπο (7,5).

Γιώργος Σκιάνης