ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ

Είδα τον Μίτσελ με χλαμύδα έξω από το Ναό να κυνηγάει κάτι έγχρωμους νεοφερμένους με το φραγγέλιο και να ουρλιάζει : Κάνατε τον οίκο του Θρύλου, οίκο εμπορίου!

Γιώργος Σκιάνης

ΚΑΛΛΟΝΗ

Η Καλλονή πάλι νίκησε . Οι πολύ καλές εντυπώσεις που άφησε η ομάδα στο μεταξύ μας παιχνίδι έχουν και συνέχεια . Αυτό το παιδάκι ο Λεάντρο βλέπω να έρχεται στην ομάδα του χρόνου στην θέση του Μελιτζανί. Οχι βέβαια επειδή ο Αλγερινός δεν είναι παικταράς  (;) αλλά με την ρέντα  του προέδρου στις πωλήσεις μπορεί κάποια ομάδα  να τον ζητήσει και αυτόν με 4-5 μύρια ! Ασε που μπορούμε να μοσχοπουλήσουμε και Μανωλά και Σιόβα οπότε πιθανόν να χρειαστεί να γυρίσει και ο Ρουγκάλας!

13 ΝΕΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Δεν ξέρω αν είναι παγκόσμιο ρεκόρ αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Λέτε να είναι  κάποιο big κόλπο του Μαρινάκη για να γλιτώσει την αποζημίωση του Μιχαλάκη ; Σκέψου να είσαι προπονητής ομάδας champion league  ,18 ημέρες πριν απο την πρώτη αγωνιστική ,και ο πρόεδρος να σου φέρνει κάθε μέρα και από ένα - δυό νέους στην ομάδα. Δεν θα πεις , προκειμένου να πάθω κανένα εγκεφαλικό να πάει να γα@#*^  η  αποζημίωση ;

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΛΑΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΛΕΓΟΝΤΑΙ

Μετά την κλήρωση ο Μαρινάκης μίλησε. Αυτά που είπε ήταν λιγότερο σημαντικά από κείνα που δεν είπε. Μίλησε για τους καλούς παίχτες που χρειάζονται αξιοποίηση αλλά δεν είπε τίποτα για τον προπονητή. Συνεπώς ο Μίτσελ είναι φευγάτος. Μίλησε και για τον ΠΑΟΚ και είπε ότι έχει καλό προπονητή. Κι επειδή έτσι είναι η ελληνική νοοτροπία, ολλανδός ο Στέφενς, ολλανδό πρέπει να πάρουμε κι εμείς για να είναι καλός. Άρα Μαρβάικ. Είμαι λάθος;

Γιώργος Σκιάνης

ΜΠΕΡΔΕΜΑ

Με ρωτάει χτες ο Έκτορας στην κλήρωση : Λες μαζί με το Μίτσελ να διώξουνε και το Μαρινάκη;

Τον κοίταξα απορημένος : Ποιος να διώξει τον Μαρινάκη; Αυτός είναι πρόεδρος.

Ο Έκτορας γέλασε : Όχι ρε τον πρόεδρο. Το Μαρινάκι, τη μεταφράστρια.

Και ήρθε η καρδιά μου στον τόπο της.

Γιώργος Σκιάνης

EL CABALLERO TRISTE

Όταν είδα τον Μίτσελ στον Ολυμπιακό, είπα : Αυτός είναι ένας πραγματικός caballero! Un caballero poderoso!

Είχε ο Μίτσελ εκείνο τον αέρα του όμορφου, έξυπνου και επιτυχημένου άντρα, χωρίς να δείχνει αλαζόνας.

Χτες που τον είδα στην εκπομπή για την κλήρωση, μου θύμισε Σοράγια. Εκείνη την θλιμμένη πριγκήπισσα της Περσίας που γνωρίσαμε στα νιάτα μας εμείς οι παλαιότεροι.

Φανερά καταβεβλημένος ο Μίσελ Γκονζάλεθ, κατάφερε με προσπάθεια να μιλήσει για την κλήρωση και να διατηρήσει το χιούμορ του ευχόμενος γελώντας να είναι και του χρόνου στην ίδια εκπομπή για τον Ολυμπιακό.

Γιώργος Σκιάνης

ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ

Πίστεψα και έχασα και κωλοτούμπα δεν κάνω. Αν δημοσιογράφος πει λόγια σαν κι αυτά, θα τα κρατήσω για φυλαχτό.

Γιώργος Σκιάνης

ΦΡΑΠΕ

Έφερε λέει επενδυτές στην Καβάλα ο Τσάκας. Ή ο επενδυτής λέγεται Αγαπούλ Αλ Πουράχ ή ο Μάκαρος έχει αφήσει τέτοιο χρέος στο σωματείο που τάπαιξαν απ' την απελπισία.

Γιώργος Σκιάνης

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

Οι απανταχού ζωόφιλοι αποθεώνουν τον Γιώργο Σαμαρά που πρωτοστάτησε εψές στον αποκλεισμό των σφαγέων. Ξέχασαν όμως ότι οι Καζακστανοί περνάνε στο Europa. Ε ρε γλέντια!

Γιώργος Σκιάνης

Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ

Οι μάνατζερ πάνε να μας πείσουνε ότι ο Μαρβάικ έμεινε τόσο καιρό άνεργος γιατί περίμενε την πρόταση του Ολυμπιακού. Σαν το Μαρμαρωμένο Βασιλιά ένα πράγμα.

Γιώργος Σκιάνης

ΤΑ ΧΕΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΕΛΑΚΗΣ

Δεν παίζονται αυτοί! Γνωστά πράγματα θα μου πείτε. Μέχρι προχτές ο Στέφενς ήταν το απόλυτο must. Χτες έγινε ο υπαίτιος του αποκλεισμού. Χέλια λέμε. Και το μεγαλύτερο χέλι ο Χελάκης.

Γιώργος Σκιάνης

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΑΛΕΦΑΝΤΕ

Το πιο εύκολο στοίχημα είναι να προβλέψεις τι θα πει ο Αλέφαντος. Αρκεί να ακούσεις τι λέει η εξέδρα. Βέβαια μετά η εξέδρα αποθεώνει τα λεγόμενα του γεροπροπονητή. Και πέρασαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

Γιώργος Σκιάνης

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ

Χθες σκεφτόμουνα ότι όταν κερδίζει ο ΠΑΟΚ κερδίζει ο Στέφενς ενώ όταν χάνει, χάνουν οι παίχτες. Αντίθετα, όταν κερδίζει ο Ολυμπιακός κερδίζουν οι παίχτες ενώ όταν χάνει, χάνει ο Μίτσελ.

Οι ισχυρισμοί αυτοί που βασίζονται στη μεγάλη πλειοψηφία των αθλητικών δημοσιευμάτων, δοκιμάζονται σε ένα υποθετικό παιχνίδι Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ : Αν κερδίσει ο Ολυμπιακός, κερδίζουν οι παίχτες του Ολυμπιακού και χάνουν οι παίχτες του ΠΑΟΚ, αν κερδίσει ο ΠΑΟΚ, κερδίζει ο Στέφενς και χάνει ο Μίτσελ. Κοντολογής : Στο ίδιο παιχνίδι, ανάλογα με το αποτέλεσμα, παίζουν οι παίχτες ή οι προπονητές.

Σας μπέρδεψα; Σήμερα βέβαια τα έχωσαν κάποιοι δημοσιογράφοι στον Στέφενς για τις αλλαγές. Μαλακίες θα μου πείτε. Μαλακίες αλλά με κάτι τέτοιες μαλακίες βλέπω να έρχονται ο Μαρβάικ, ο Σπάικ και ο Τάικ. Καλησπέρα σας.

Γιώργος Σκιάνης

ΤΟ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΣΕΝΤΟΝΙ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥ

Το πάλεψε χτες ο ΠΑΟΚ το σεντόνι. Το τράβηξε από δω, το τράβηξε από κει, το τσαλάκωσε και στο τέλος το παρέδωσε στη δεκαμελή Σάλκε. Μαζί μ' αυτό παρέδωσε και 5,5 μύρια στον Ολυμπιακό ενώ ο ίδιος έχασε 15. Έτσι κατά μία έννοια το κέρδος του Ολυμπιακού δεν είναι πέντε αλλά είκοσι μύρια, όση δηλαδή και η απόσταση από το μοναδικό εγχώριο ανταγωνιστή του.

Βέβαια, όσα γράψαμε σε προηγούμενο σημείωμα ισχύουν. Ο ΠΑΟΚ θα ρίξει τώρα το βάρος σχεδόν αποκλειστικά στο πρωτάθλημα γιατί αυτός είναι ο μεγάλος πόθος των οπαδών του αλλά και τα λεφτά του προσεχούς CL. Ο Ολυμπιακός δε μπορεί να αγνοήσει την ασύγκριτα πιο λαμπρή Ευρωπαϊκή διοργάνωση και θα πρέπει να σταθεί σε δύο μέτωπα. Ίσως τα παραπάνω λεφτά που παίρνει τώρα να παίξουν κι αυτά το ρόλο τους σε αυτή την προσπάθεια.

Γιώργος Σκιάνης

ΔΑΝΕΙΚΟΙ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΚΟΙ ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΟΙ

Πολλοί οι δανεικοί παίχτες που ανήκουν στον Ολυμπιακό. Οι περισσότεροι χωρίς ελπίδα επιστροφής. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Τάτος. Σούπερ για μια καλή ομάδα της Super League, δε χωράει στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Εμένα προσωπικά μου θυμίζει περίπτωση Γκώνια που πέρναγε όλο το παιχνίδι από τα πόδια του στις άλλες ομάδες αλλά δε μπορούσε να γίνει το ίδιο στο Θρύλο.

Οι νέοι παίχτες πρέπει να δείξουν. Λεάντρο, Διαμαντάκος και Σιώπης φαίνονται δουλευταράδες, βελτιώνονται συνεχώς και δίνουν ελπίδες. Ο Κολοβός είναι μεγάλο ταλέντο. Καλά ταλέντα είναι και οι Ιωαννίδης και Ρουγκάλας. Ο Λυκογιάννης φαίνεται να έχει πολύ φρέσκο αέρα στο μυαλό του και αυτό ίσως να του στοιχίσει. Κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα. Ίδωμεν.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΝΑΣ ΠΑΙΧΤΗΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Το Ναπολεόνι τον ξέρουμε από τότε που πρωτόπαιξε στον Λεβαδειακό. Μας συστήθηκε από την αρχή σαν αξιόλογος παίχτης. Το σημαντικό είναι ότι από χρόνο σε χρόνο εμφανίζεται πολύ καλύτερος.

Πέρυσι στα play off έκανε πράματα και θάματα. Φέτος, παρότι προέρχεται από τραυματισμό, όσο παίζει δείχνει τι μπορεί να κάνει. Έχει ποιότητα, ταχύτητα, καλές συνεργασίες, καλά τελειώματα.

Για τον Ολυμπιακό πάντα υπάρχει πρόβλημα με το βάρος της φανέλας αλλά ο τύπος αυτός δείχνει να μη μασάει. Μπορεί να είναι μια περίπτωση Αμπντούν - όχι τόσο στα χαρακτηριστικά, όσο στη δυνατότητα προσφοράς.

Και κάτι ξεκάρφωτο. Λέγαμε με τον Τεμπελίσκο ότι για τους έλληνες οδηγούς το καλοκαίρι δεν υφίσταται κόκκινο. Και ας είναι το πρόστιμο κοντά στο χιλιάρικο, δυο σημερινοί μισθοί δηλαδή. Με τις υγείες μας.

Γιώργος Σκιάνης

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΣΕ Ο ΜΙΤΣΕΛ;

Όταν ο Μίτσελ ρωτήθηκε σε τι οφείλεται η μεταμόρφωση του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο με τον Ατρόμητο, απάντησε ότι μπήκαν δυο παίχτες που ήξεραν τι πρέπει να γίνει : να μπουν γκολ.

Η απάντηση φαίνεται αφελής αλλά δεν είναι. Ο Μίτσελ μπορεί να είναι λίγο τεμπελάκος ή και χαβαλές αλλά αφελής δεν είναι. Είπε με τον δικό του τρόπο ότι μπήκαν δυο ποδοσφαιριστές που δεν κρύφτηκαν. Που πήραν ευθύνες. Με δεδομένη την τεράστια κλάση του Σαβιόλα και την αφοσίωση του Φουστέρ, το αποτέλεσμα ήρθε. Η ομάδα μεταμορφώθηκε γιατί και οι υπόλοιποι βγήκαν από το καβούκι τους νοιώθοντας πολύ περισσότερη ασφάλεια.

Δεν είναι μόνο ο προπονητής. Καταλυτική είναι η συμβολή του παίχτη - ηγέτη. Πριν ήταν ο μεγάλος Ιμπαγάσα. Πιο παλιά ο τεράστιος Τζόλε. Τώρα θα γίνει το τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος που λέγεται Σαβιόλα.

Γιώργος Σκιάνης

ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΟΚ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ;

Αυτό είναι το κύριο ερώτημα στο μυαλό των ελλήνων φιλάθλων, κυρίως βέβαια των ενδιαφερόμενων οπαδών των δύο ομάδων.

Για να προσεγγίσουμε την απάντηση θα πρέπει να δούμε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

1. Καλύτερο ρόστερ.
2. Νοοτροπία πρωταθλητή.

ΠΑΟΚ

1. Καλύτερα δουλεμένη ομάδα αυτή τη στιγμή.
2. Λιγότερες αλλαγές στη βασική ενδεκάδα σε σχέση με πέρυσι.
3. Σταθερή τεχνική ηγεσία.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

1. Σαρωτικές αλλαγές στο ρόστερ και κυρίως στη βασική ενδεκάδα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
2. Αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.

ΠΑΟΚ

1. Ρόστερ χωρίς βάθος.
2. Χωρίς πείρα σε πρωταθλητισμό.

Με βάση τα δεδομένα αυτά θεωρούμε ότι αν ο ΠΑΟΚ προκριθεί στους ομίλους Champions League θα του είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνει και πρωταθλητισμό στην Ελλάδα. Αντίθετα ο Ολυμπιακός και λόγω πιο πλήρους ρόστερ αλλά και λόγω εμπειρίας, μπορεί να το κάνει. Από αυτή την άποψη ίσως είναι καλύτερα για τον Θρύλο να περάσει ο ΠΑΟΚ μεθαύριο και ας χάσει τα πέντε μύρια των τηλεοπτικών. Μάλλον έτσι εξασφαλίζει τα χρήματα της επόμενης χρονιάς.

Γιώργος Σκιάνης

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ;

Η σύγχρονη θρυλική ιστορία ξεκινάει με την έλευση του Μπάγιεβιτς. Ανοίγει η περίοδος Κόκκαλη – Μπάγιεβιτς – Τζόλε που εγκαθιστά στέρεα την παντοκρατορία του Ολυμπιακού.

Με τον Μπάγιεβιτς δημιουργείται μια νέα ομάδα που υλοποιεί τα θέλω του καινούργιου προπονητή. Οι νέοι παίχτες, Ελευθερόπουλος, Τζόλε, Γιαννακόπουλος, Πασσιαλής, Πουρσανίδης, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, δένουν με κάποιους παλαιότερους όπως οι Γεωργάτος, Ίβιτς, Καραταΐδης, Αλεξανδρής, Αμανατίδης και φτιάχνουν έναν κορμό με διάρκεια. Το κύριο στοιχείο αυτής της ομάδας είναι η εκπληκτική λειτουργία των πτερύγων, με Γεωργάτο – Τζόλε στα αριστερά και Μαυρογενίδη – Γιαννακόπουλο στα δεξιά.

Η ομάδα αυτή ξεκίνησε την περίοδο 96-97 και έφθασε στο απόγειό της την περίοδο 98-99 οπότε και δημιούργησε προσδοκίες που έφθαναν μέχρι την επιθυμία για τίτλο Champions League – δια στόματος Σωκράτη Κόκκαλη.

Οι μεγάλες προσδοκίες και οι μεγάλες μεταγραφές Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς στοίχισαν την αποπομπή του αρχιτέκτονα της ομάδας, του Μπάγιεβιτς που είχε μπει και στο στόχαστρο μερίδας οπαδών οι οποίοι δεν τον θεωρούσαν ικανό να διαχειριστεί τους σπουδαίους παίχτες και να καταχτήσει τους μεγάλους στόχους.

Ο Μπάγιεβιτς είχε προλάβει να χτίσει την ομάδα και να την εφοδιάσει με καύσιμο. Την δική του συνταγή με το συγκεκριμένο υλικό χρησιμοποίησαν οι Μαντζουράκης, Λεμονής και Προτάσωφ που πήραν τίτλους, σε αντίθεση με Μπιγκόν και Κάτανετς που έφυγαν νύχτα.

Έτσι έκλεισε η πρώτη εφταετία των τίτλων. Με μια ομάδα που δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου σε φιλοσοφία χωρίς να αλλάξει και πολύ σε ρόστερ. Γνώμη μας είναι ότι η ομάδα θα πήγαινε καλύτερα αν συνέχιζε ο Μπάγιεβιτς κάνοντας τις δικές του επιλογές στην ενίσχυση της ομάδας, αυτό όμως είναι μια απλή εικασία.

Ακολουθεί η κατάχτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό. Τα αντανακλαστικά του Κόκκαλη λένε Μπάγιεβιτς. Τα πράγματα όμως δεν είναι ίδια όπως παλιά. Η επιλογή δεν αρέσει σε μεγάλη μερίδα των οργανωμένων οπαδών και όχι μόνο. Ο Κόκκαλης είναι επιφυλακτικός. Ο κορμός του ρόστερ έχει αλλάξει αρκετά. Ο Τζόλε παραμένει αλλά έχουν προστεθεί και άλλες κολόνες στην ομάδα όπως ο Ριβάλντο και ο Νικοπολίδης. Ο προπονητής αντιμετωπίζει πόλεμο από το λάτιν κλαμπ των Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Σούρερ και Καστίγιο. Το πραγματικό στήριγμα του Μπάγιεβιτς είναι ένα : ο Σάββας Θεοδωρίδης.

Με το υλικό αυτό ο Μπάγιεβιτς τροποποιεί το παιχνίδι του – κυρίως στην Ευρώπη. Γνωρίζει ότι αυτοί που τον κρίνουν περιμένουν ένα τοσοδά λάθος. Δεν τους αρκεί η επανάκτηση των χαμένων εγχώριων τίτλων, θέλουν και Ευρώπη. Για την Ευρώπη λοιπόν ο Ντούσαν έχει πάρει το μάθημα του Ότο. Σφιχτό παιχνίδι που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να κάνει ευκαιρίες και στην επίθεση καλή εκμετάλλευση των στημένων και των λίγων ευκαιριών. Αποτέλεσμα; Εξαιρετική πορεία που η προκατάληψη των επικριτών του προπονητή δεν επέτρεψε να αναγνωριστεί. Αποκορύφωμα το σύνθημα που γράφτηκε στου Ρέντη και απηχεί την εκτός τόπου και χρόνου αντίληψη μεγάλης μερίδας των οπαδών : ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΟΥΕΦΑΚΙ, ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ – ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ.

Φεύγει ο Μπάγιεβιτς, έρχεται ο Σόλιντ. Φέρνει παίχτες εκ των οποίων αξίζει να μνημονεύσουμε τον σπουδαίο Τουρέ, τον οποίο χαρήκαμε μόνο κάτι λίγους μήνες και τον Ζεβλάκωφ που πρόσφερε λύσεις στην ομάδα, χωρίς βέβαια να μείνει και στην ιστορία. Ο Σόλιντ παίρνει εύκολα πρωτάθλημα αλλά αποτυγχάνει στην Ευρώπη όπου πιάνεται αδιάβαστος. Τον Σόλιντ αντικαθιστά ο Λεμονής που στοχεύει στην υπέρβαση στην Ευρώπη και το καταφέρνει: προκρίνεται στους δεκάξη του Champions League, ενώ για πρώτη φορά η ομάδα νικάει εκτός έδρας στη φάση των ομίλων και μάλιστα δις. Νέοι παίχτες, με σπουδαιότερους τους Κοβάσεβιτς και Γκαλέτι πλαισιώνουν τους παλαιότερους Τζόλε, Στολτίδη και Νικοπολίδη. Ο Λεμονής πετυχαίνει στην Ευρώπη αλλά δεν τα πάει καλά στο πρωτάθλημα και αντικαθίσταται από τον βοηθό Σεγκούρα που παίρνει το νταμπλ, ελέω και του τυπικού λάθους της Καλαμαριάς.

Κι έρχεται η εποχή Βαλβέρδε. Ο Ερνέστο με το καλημέρα αποκλείεται άδοξα από την Ευρώπη στα προκριματικά αλλά αφού γλυτώνει εκεί παρά τρίχα την απόλυση, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κόκκαλη, βάζει τη σφραγίδα του σε μια ουσιαστικά καινούργια ομάδα, όχι τόσο από την άποψη του ρόστερ, όσο από την άποψη της φιλοσοφίας και των πρωταγωνιστών. Στην ομάδα Βαλβέρδε πυλώνες είναι οι Γκαλέτι, Ντουντού, Ντιόγο, Μπελούτσι, Τοροσίδης, Νικοπολίδης. Ο Τζόλε, στην τελευταία του χρονιά, δεν έχει τα κουράγια του παρελθόντος, παραμένει όμως ο φυσικός ηγέτης της ομάδας. Δυστυχώς, υπάρχουν και εκείνοι στην εξέδρα που τον αποδοκιμάζουν.

Ο Βαλβέρδε αρέσει στη πλειοψηφία των φιλάθλων και συχνά αποθεώνεται, πράγμα που έχει να γίνει για προπονητή από την πρώτη θητεία του Μπάγιεβιτς. Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί που τον αμφισβητούν. Αλίμονο αν δεν υπήρχαν. Ευτυχώς που τον θέλουν οι παίχτες. Ο Ερνέστο ελέγχει τα αποδυτήρια.

Ο Βαλβέρδε έφυγε από ένα καπρίτσιο. Δικό του, του Κόκκαλη, μάλλον και των δύο. Σημασία έχει ότι η επόμενη χρονιά ήταν καταστροφική. Παρότι η ομάδα προκρίθηκε στους δεκάξη του Champions League, η κατάληξη της χρονιάς ήταν τραγωδία : τελευταία θέση στα play off του πρωταθλήματος. Από προπονητές; Κετσπάγια, Ζίκο, Μπάντοβιτς. Κανένας δεν έπεισε, κανένας δε στάθηκε. Ο αιώνιος αντίπαλος με πολυμετοχικό σχήμα κάνει το νταμπλ.

Η επόμενη χρονιά αρχίζει στραβά. Αποκλεισμός από τα προκριματικά του Europa League. Αναλαμβάνει ο Μαρινάκης που ξαναφέρνει τον Βαλβέρδε. Φέρνει και τον Ριέρα και αλλάζει το κλίμα. Ο Ερνέστο χτίζει καινούργια ομάδα. Τερματοφύλακας είναι πια ο Πάρντο. Το δίδυμο των σέντερ μπακ δένει αρμονικά : Αβραάμ και Μέλμπεργκ θα γράψουν ιστορία. Δεξιά ο Τοροσίδης, αριστερά ο Χολέμπας του Λίνεν που αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη. Στο κέντρο Μοντέστο και Ιμπαγάσα κάνουν θαυμάσιο δίδυμο. Μπροστά υπάρχει η ποιότητα του Ριέρα αλλά αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο ασύλληπτος Μιραλάς που στο δεύτερο γύρο βρίσκει το ταίρι του στον Τζιμπούρ. Από πίσω ο Φουστέρ σε σύνθετο και πολύτιμο ρόλο. Η ομάδα ρολάρει καλά.

Ο Ερνέστο παραμένει και την επόμενη χρονιά. Προσθέτει στη ομάδα την αδιαφιλονίκητη ποιότητα του Ορμπάιθ και τον πολυσύνθετο Μαρκάνο. Η ομάδα γίνεται τούρμπο. Η καλύτερη της περιόδου που εξετάζουμε μαζί με την ομάδα του 98-99 του Μπάγιεβιτς. Όλοι πιστεύαμε ότι τα καλύτερα έρχονται.

Λάθος πιστέψαμε. Ο Ερνέστο ξαναέφυγε. Το πιο παιγμένο σενάριο είναι ότι ήθελε να επιστρέψει σπίτι του. Μπορεί. Σημασία έχει ότι δεν έφυγε για να έρθει καλύτερος όπως διατυμπάνιζε ο Πίκουλας και άλλοι γλυψιματίες του προέδρου. Γιατί απλούστατα δεν χρειαζόταν καλύτερος. Ο Ερνέστο είναι προπονητής με κύρος που είχε επιβάλει χωρίς ακρότητες τον σεβασμό στα αποδυτήρια και είχε θέσει τις βάσεις για μια υπέροχη ομάδα. Το φτου κι απ’ την αρχή που διανθίστηκε με επιχειρηματολογία για αξιοποίηση των αυτοχθόνων ταλέντων είναι μεγάλο λάθος όταν η ομάδα σου είναι υγιής και αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.

Κι ερχόμαστε στον Ζαρντίμ. Ο πορτογάλος δεν είχε Μέλμπεργκ, δεν είχε Αβραάμ, δεν είχε Μαρκάνο, δεν είχε Ορμπάιθ, δεν είχε τον παιχταρά Μιραλάς. Στα φιλικά δοκίμασε όλους τους νέους, τους αυτόχθονες ελπιδοφόρους και γενικά όσους ήθελε να αναδείξει η διοίκηση. Προσπάθησε να παίξει ανοιχτό, συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Στα κρίσιμα τελευταία τεστ, με Νάπολι και Σπόρτιγκ, κατάλαβε ότι έτσι, τουλάχιστον στην Ευρώπη, θα έπεφτε φάπα σβουριχτή. Και ο Ζαρντίμ δεν είναι προπονητής που θέλει να χάνει. Αυτό απέδειξε στο διάστημα που έμεινε στον Ολυμπιακό. Δεν χάρισε ούτε πόντο στον αντίπαλο. Έχασε μόνο από δύο μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, την Σάλκε και την Άρσεναλ και μάλιστα παλεύοντας.

Ο Ζαρντίμ λοιπόν έπαιξε ποδόσφαιρο σκοπιμότητας. Θωράκισε την άμυνα παρότι δεν είχε στην διάθεσή του τα δύο τρίτα της φοβερής άμυνας του Ερνέστο και πήρε το μάξιμουμ από τα στημένα. Αυτό που έκανε κι ο Ρεχάγκελ που ούτε κι αυτός μας άρεσε γιατί δεν έπαιζε όπως η Μπαρτσελόνα.

Ο Ζαρντίμ έφυγε έχοντας πάρει το πρωτάθλημα από τον Γενάρη και έχοντας περάσει παλικαρίσια την ομάδα στο Europa. Έφυγε γιατί δεν έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο κατά τους φιλάθλους, γιατί ήταν άσχετος για τους δημοσιογράφους και ίσως, το κυριότερο, γιατί δε μπορούσε να διαχειριστεί όλη αυτήν την πίεση στα αποδυτήρια.

Τον Ζαρντίμ διαδέχτηκε ο Μίτσελ. Υπήρξε μέγας ποδοσφαιριστής, είναι κατά γενική ομολογία εξαιρετικός γνώστης του ποδοσφαίρου αλλά μικρής εμπειρίας προπονητής. Χρυσοπληρώθηκε για να παίξει ωραία μπάλα η ομάδα αφού στους άλλους στόχους ο Ζαρντίμ είχε πετύχει.

Ο Μίτσελ προσλήφθηκε στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου για να ανακοπεί λίγο η μουρμούρα της εξέδρας και για να γνωρίσει την ομάδα ενόψει της νέας περιόδου. Είναι φανερό ότι η πορεία στην Ευρώπη μπήκε σε δεύτερη μοίρα γιατί οι υποχρεώσεις ήταν άμεσες και ο προπονητής δε γνώριζε την ομάδα. Φυσιολογικά ήρθε η διπλή φάπα από την Λεβάντε.

Ο Μίτσελ δε μπόρεσε να αλλάξει την εικόνα της ομάδας. Το απέδωσε στην ελλιπή προετοιμασία του Ζαρντίμ, στο αδύνατο ρόστερ, στην άσχημη ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων. Φέρεται να ζήτησε σαρωτικές αλλαγές που τις αποδέχτηκε ο Μαρινάκης. Οι πιο πονηροί ισχυρίζονται ότι ήταν χρυσή ευκαιρία του προέδρου να απαλλαγεί από βαριά συμβόλαια όπως εκείνα του Μασάντο και του Τζεμπούρ αλλά και να δώσει σε καλή τιμή τους ευπώλητους.

Όπως και νάχει, η ομάδα άλλαξε και ακόμα αλλάζει. Η διαδικασία αυτή μας εμβάλλει στη σκέψη ότι, ανεξάρτητα από το θέμα του προπονητή, ο πρώτος στόχος είναι οικονομικός. Να ωφεληθεί η ομάδα αποδεχόμενη καλές προσφορές από συλλόγους που δεν έχουν κλείσει το ρόστερ τους. Είναι φανερό ότι ο στόχος της καλής ευρωπαϊκής πορείας θεωρείται και φέτος δευτερεύων αφού μια ομάδα που αλλάζει ριζικά λίγο πριν την έναρξη των διεθνών υποχρεώσεων δεν έχει και μεγάλη τύχη σε αυτές. Ας θυμηθούμε μόνο πόσο ενοχλήθηκε ο Βαλβέρδε όταν πωλήθηκε ένας μόνο παίχτης, ο Ριέρα, τις παραμονές του πρώτου αγώνα με την Μαρσέιγ.

Τώρα ας πάμε και στο θέμα του προπονητή. Είναι φανερό ότι ο Μίτσελ δεν έχει κερδίσει συμπάθειες ούτε στους φιλάθλους ούτε στους δημοσιογράφους που ως γνωστόν, είναι πάντα οι καλύτεροι προπονητές. Σοβαρός λόγος αντικατάστασης γιατί η ομάδα δεν έπαιξε σούπερ με μια ταμπουρωμένη Καλλονή ή γιατί δεν πήγε τόσο καλά στα φιλικά – σημειωτέον ότι στα δύο τελευταία με Άντερλεχτ και Βαλένθια πήγε αρκετά καλά – δεν υπάρχει. Υπάρχει σίγουρα η μουρμούρα όσων προαναφέραμε, οι παίχτες σε τέτοιες περιπτώσεις βγάζουν την ουρά τους απέξω και θέλουν να τάχουν καλά με τη διοίκηση, το πρωτάθλημα τώρα άρχισε και όσο νάναι υπάρχει χρόνος, τι μένει; Η Ευρώπη που απ’ ότι φαίνεται και όπως δείξαμε μάλλον πάει περίπατο. Τα λεφτά όμως είναι στις μεταγραφές και στο πρωτάθλημα που εξασφαλίζει την συμμετοχή στην Ευρώπη και του χρόνου. Άρα αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να χαιρετήσει και ο Μίτσελ εκτός… Εκτός και αν κερδίσει τον Ατρόμητο εφτά – μηδέν; Αμφιβάλλω. Δεν ξεχνάω άλλωστε ότι ο Μπάγιεβιτς έφυγε μετά από ένα εμφατικό τέσσερα – μηδέν επί του ΠΑΟΚ.

Προσοχή : Με αυτά που γράφω δεν εννοώ αυτά που λένε ότι όλα γίνονται για να τα τσεπώσει ο λιμανίσιος και τα τοιαύτα. Θεωρώ σημαντικότατο για τον σύλλογο να έχει εύρωστα οικονομικά. Όμως ο σύλλογος έχει στόχους αγωνιστικούς. Γι αυτό υπάρχει. Και η σύγχρονη αλλά και η παλαιότερη ιστορία έχουν δείξει ότι οι καλές ομάδες χτίζονται με υπομονή και σε βάθος χρόνου.

Γιώργος Σκιάνης 

            

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Με περισπούδαστο ύφος, η μεγάλη πλειοψηφία των αθλητικών δημοσιογράφων χρησιμοποιεί χιλιοειπωμένα κλισέ. Ένα από αυτά είναι το "πραγματικός προπονητής", υπονοώντας φυσικά ότι οι περισσότεροι που κάθονται στους πάγκους δεν είναι πραγματικοί αλλά κάτι άλλο.

Κύριοι, το φτηνό κλισέ σας αποχτά πραγματικό περιεχόμενο αν το χρησιμοποιήσουμε για έναν άνθρωπο που δυστυχώς μας άφησε χθες. Ο ΗΛΙΑΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ ήταν πραγματικός δημοσιογράφος.

Γιώργος Σκιάνης