ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

Αυτή τη στιγμή το μέγα θέμα του Ολυμπιακού είναι η ψυχική και πνευματική κατάρρευση. Και δυστυχώς η πείρα έχει δείξει ότι εκτός από την εμπειρία και τις ειδικές ικανότητες του προπονητή και των άλλων υπευθύνων χρειάζεται και χρόνος για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση εκτός αν βοηθήσει και η τύχη. Διότι κακά τα ψέμματα, ένας Ολυμπιακός που δεν παίρνει τα σφυρίγματα που δικαιούται έχει μεγάλη ανάγκη και την τύχη σ΄αυτή την δύσκολη καμπή.

 Πώς βλέπω εγώ την κατάρρευση που ανέφερα μέσα από την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών όταν ακόμη έχουν δυνάμεις και είναι πιστοί στο πλάνο, όπως στο α ημίχρονο με τον Ατρόμητο: Θολή σκέψη και διστακτικότητα που φέρνουν αργή απόφαση, κακές επιλογές πάσας και εύκολα πουλήματα σε πάσες που θα έφερναν μια γρήγορη επίθεση. Επίσης ατολμία στην κίνηση χωρίς μπάλα που σημαίνει "ζητάω μπάλα". Η αρνητική αύρα αυτών που ζητάνε 25 μεταγραφές είναι διαχρονικά δεδομένη στον Ολυμπιακό και επιδρά αρνητικότατα στους παίχτες αλλά γι αυτό δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
 
Από την αρχή της χρονιάς πρόσεξα δύο ομάδες που παίζουν εξαιρετικά έχοντας το ηθικό ψηλά: Ατρόμητος και Παναιτωλικός. Έχουν καλούς παίχτες αλλά κανείς δεν αξίζει για τον Ολυμπιακό. Και όμως. Στο ματς με τον Ολυμπιακό μέτρησα ελάχιστα λάθη από τους παίχτες του Ατρομήτου και κανένα σε κρίσιμη φάση. Άρα;
Με αυτά που γράφω δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα προς διόρθωση. Κάθε άλλο. Επισημαίνω όμως το κύριο πρόβλημα.
 
Ο Ολυμπιακός έχει υλικό. Κάποια στιγμή θα συνέλθει ακόμη κι αν μερικά πράγματα από την προετοιμασία θα τον κυνηγούν μέχρι το τέλος.Το ζήτημα για το πρωτάθλημα είναι το πότε. Αλλά κι αυτό δεν πρέπει να μας τρελαίνει. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί και μάλιστα πολύ είναι το ράβε-ξήλωνε που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια είναι κανόνας.

Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ

Όταν επέστρεψε η γυναίκα μου στο σπίτι, το ματς ήθελε κάνα εικοσάλεπτο για να τελειώσει. Με βρήκε σε τόσο έξαλλη κατάσταση που τρόμαξε.

Και άλλες φορές μας έχει θυμώσει πολύ ο Ολυμπιακός λόγω απόδοσης ή λαθών προπονητή και παιχτών. Αλλά αυτή την φορά ήταν το ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ. Το είδαμε μια φορά με την Σπόρτινγκ. Το είδαμε δεύτερη και χθες. Και το μυαλό μπαίνει σε περίεργες και επικίνδυνες διαδρομές : Ρε μπας και δεν ήταν αυτός ο Χάσι, ο επαγγελματίας προπονητής; Μήπως έχει δίδυμο αδερφό, επαγγελματία κλόουν;

Δε θα σταθώ στο ανύπαρκτο ροτέισον και στην κούραση των παιχτών. Όχι. Αυτόν τον αντίπαλο, τον χθεσινό, τον κερδίζεις και με πατερίτσες. Θα σταθώ στο στήσιμο της ομάδας και στο πρωτοφανές μπέρδεμα των ρόλων. Έχεις ετοιμοπόλεμα δύο πλάγια μπακ. Τον ένα τον έχεις εκτός αποστολής. Δεν είναι κανένας παιχταράς ο Μίλιτς. Μέτριος παιχτάκος είναι αλλά αριστερό μπακ. Κανονικό. Την ξέρει την θέση. Με τον Αστέρα παίζεις. Και τι κάνεις λοιπόν;

Βάζεις δεξί μπακ τον αργό χαφ Ζιλέ που στα τελευταία ματς περπατάει σε άσχετους χώρους και του λες να μένει ψηλά. Γιατί; Για να έχεις έναν ακόμη παίχτη σε ένα υπερσυνωστισμένο κέντρο όπου γυρνοβολάει και ο υποτιθέμενος εξτρέμ Καρσελά. Μηδέν παιχνίδι από τα άκρα στην αρχή και παράλληλα να ένας διάδρομος διάπλατος στην δεξιά μας πλευρά στην άμυνα όπου αμυνόταν μόνο ο στόπερ Ρομαό, όταν δεν είχε ανέβει να... βοηθήσει κι αυτός το κέντρο. Φυσικά ο κάθε προπονητής, ακόμη κι ο ερασιτέχνης της γειτονιάς, σε σημαδεύει από την πλευρά αυτή. Αν ο αντίπαλος είναι Αστέρας τρως μόνο ένα γκολ - απο κει προήλθε το πέναλτι. Αν είναι Λαμία διασύρεσαι. Μην πάμε τώρα σε Μπαρτσελόνες και τέτοια, ε;

Μισή ώρα κάνανε οι παίχτες να καταλάβουν που παίζει ο καθένας. Μπερδευόντουσαν, πετάγανε τη μπάλα όπου νάναι, τρακάρανε μεταξύ τους. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή βρεθήκανε λίγο. Λένε, έτσι παίζουμε. Όχι ότι ήταν αποτελεσματικό το παιχνίδι τους αλλά μαζεύτηκε λίγο.

Έρχεται το δεύτερο ημίχρονο, τρώμε το γκολ. Λέει λοιπόν ο δίδυμος: Βγάζω παίχτες από το κέντρο και την άμυνα, βάζω και δεύτερο κανονικό εξτρεμ, δεύτερο φορ και ένα εξτρεμοφόρ (τον Ανδρούτσο). Σύστημα μεγαλοφυές, να παίζει άμυνα μόνος του ο Καπίνο και ότι γίνει μπροστά στην αναμπουμπούλα. Να μη λέμε πολλά. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να γίνει 0-2 ή 0-3. Με τον Αστέρα, ε;

Θα μου πει ο καλοπροαίρετος: Τι να κάνει ο άνθρωπος, ρισκάρησε. Μα έδώ είναι το ζήτημα: Δεν χρειαζόταν. Αν έβαζε από την αρχή δύο κανονικά πλάγια μπακ θα παίρνανε αυτά το πλάτος και θα συγκλίνανε τα εξτρέμ. Απλό. Και οι αλλαγές θα γίνονταν με βάση την απόδοση των παιχτών. Ας έρθουμε λοιπόν και σ΄αυτό. Είναι ο Ζιλέ σε κατάσταση για να παίζει βασικός ντε και καλά και να μη βγαίνει ούτε λεπτό; Είναι αυτός ο χλιάρας Ένγκελς καλύτερος από τον σκύλο Σισέ που είδαμε στα φιλικά; Και ας το πάρουμε αλλιώς: Γιατί να μην παίξουν με τον Αστέρα οι δυο πανύψηλοι Σισέ και Ένγκελς να γίνεται πάρτι στα στημένα και στο κέντρο ο Ρομαό που είναι ο μακράν καλύτερος αμυντικός μας χαφ με πατήματα και στην αντίπαλη περιοχή;

Αλλά είπαμε, δίδυμος είναι αυτός, μην περιμένουμε και πολλά. Το καράβι βουλιάζει. Και θάρθει πάλι ο επόμενος - λέγε με Τάκη - να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Κρίμα.