ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΝ ΚΥΜΑΤΑ ΣΕ ΜΑΓΙΚΗ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Κάτω τα χέρια από τον Πέντρο. Μέχρι χθες τον λέγατε σιγουρατζή που δεν κάνει ροτέισιον. Τώρα τον λέτε ύπνο. Τα ίδια λέγατε για τον Βαλβέρδε και για τον Ζαρντίμ και δε μας κάνει εντύπωση. Αλλά η ζημιά στην ομάδα γίνεται.

Ας πάμε όμως στα σημαντικά: Παίζει καλή μπάλα ο Ολυμπιακός; Παίζει. Χάνει; Χάνει. Γιατί;

Στα μάτια τα δικά μου ο Ολυμπιακός παίζει καλά αλλά έχει και προβλήματα. Ο προπονητής τα βλέπει καλύτερα από όλους αλλά γνωρίζει ότι η λύση δεν είναι πάντα βγάλε αυτόν, βάλε εκείνον.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα προβλήματα; Από εκεί αρχίζουμε.

1.       Αμυντικά προβλήματα: Η ομάδα δε βγάζει σιγουριά στην αμυντική της λειτουργία. Είναι σαφώς καλύτερη από πέρυσι αλλά ακόμη δεν βρίσκεται στο επιθυμητό σημείο. Χαρακτηριστικό είναι ότι  δεν βγαίνουν τα ίδια προβλήματα σε όλα τα παιχνίδια αλλά εξαρτώνται από την σύνθεση, είναι δηλαδή ζήτημα ικανοτήτων ποδοσφαιριστών και όχι τακτικής. Παραδείγματα: Στην ομάδα που χρησιμοποιούσε ως βασική μέχρι τώρα ο Μαρτίνς οι τρεις παίχτες πίσω από τον επιθετικό (Ποντένσε, Φορτούνης, Χριστοδουλόπουλος ή Φετφατζίδης) δεν είναι τόσο συνεπείς σε αμυντικά καθήκοντα, είτε πρόκειται για αμυντικό τρανζίσιον είτε για στήριξη του ακραίου αμυντικού. Στα αμυντικά χαφ ο Μπουχαλάκης δεν διαθέτει ταχύτητα και μένει ο φανταστικός Καμαρά να οργώνει το γήπεδο αλλά και μερικές φορές να ξεχνιέται, λόγω απειρίας.  Από τους δύο κεντρικούς μπακ κανένας δεν είναι ιδιαίτερα γρήγορος και ειδικά ο Βούκοβιτς είναι αργός. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα σε παιχνίδια που ο αντίπαλος περιμένει πίσω και διαθέτει γρήγορους επιθετικούς που βγαίνουν στην αντεπίθεση ενώ οι γραμμές οι δικές μας είναι ψηλά. Η σύνθεση που χρησιμοποίησε ο Μαρτίνς στο ματς με τη Μίλαν ήταν σχεδόν άψογη αμυντικά, με πολύ λίγα λάθη από το 10’ μέχρι το 70’ αλλά μετά, τα ατομικά λάθη Ποντένσε και Σισέ όπως και η αμυντική αδιαφορία Ποντένσε κατέστρεψαν την ομάδα. Και εδώ βλέπουμε ότι ο μακράν πιο γρήγορος, αθλητικός  και δυναμικός στόπερ  Σισέ είναι αναξιόπιστος  λόγω λαθών, ενώ η αγωνιστική συμπεριφορά Ποντένσε στο συγκεκριμένο παιχνίδι  προβληματίζει γενικότερα για την σταθερότητα του ποιοτικού αυτού παίχτη.

2.        Προβλήματα στο επιθετικό τρανζίσιον: Η «βασική» ομάδα στα περισσότερα ματς πρωταθλήματος και ιδίως στο ματς με τον Αστέρα έδειξε μια αδυναμία να αναπτυχθεί γρήγορα μετά από κατοχή ώστε να βρει την αντίπαλη άμυνα ανοργάνωτη. Ίσως αυτό να οφειλόταν σε κόπωση από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Πάντως η ομάδα που έπαιξε με την Μίλαν παίρνει σχεδόν άριστα στο συγκεκριμένο κομμάτι.

3.       Επιθετικά προβλήματα: Η ομάδα έχει δύσκολο το γκολ. Η γνώμη μου είναι ότι δεν διαθέτουμε καθαρόαιμο γκολτζή. Έχω μια μικρή ελπίδα ότι ο Χασάν που έχει το στιλ του Μήτρογλου μπορεί τελικά να αποδειχθεί τέτοιος. Ο Φορτούνης που είναι ένας κλασικός πολύ ποιοτικός μεσοεπιθετικός παίχτης οφείλει να δημιουργεί αλλά και να σκοράρει εύκολα όπως έκανε την χρονιά του Σίλβα. Αν δεν συμμετέχει με συνέπεια στο σκοράρισμα θα έχει πρόβλημα κι ο ίδιος διότι δεδομένου ότι ούτε οι εξτρέμ έχουν ευκολία και συνέπεια στο γκολ, θα πρέπει η λύση να βρεθεί σε διαφορετικό σχηματισμό, όπως πχ το 4-4-2 όπου ο Φορτούνης δεν έχει θέση. Και για να γίνουμε πιο ξεκάθαροι, ο Φορτούνης δεν έχει θέση σε κανένα άλλο σύστημα πλην του 4-2-3-1, άρα ο παιχταράς αυτός πρέπει να σταθεροποιηθεί σε επίπεδα περιόδου Σίλβα αν θέλει να παίζει. Σε αυτή την περίπτωση η ενδεκάδα θα ξεκινάει από αυτόν.

Ένα άλλο επιθετικό πρόβλημα είναι ότι οι τρεις «βασικοί» εξτρέμ Ποντένσε, Χριστοδουλόπουλος, Φετφατζίδης, βολεύονται πολύ καλύτερα από δεξιά, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Συνεπώς από τα αριστερά έχουμε μια αδυναμία όπως φάνηκε και στο ματς με τη Μίλαν όπου στην αρχή έπαιξε ο ταλαντούχος αλλά άπειρος Ναουέλ και στο τέλος ο Ποντένσε που απογοήτευσε. Μία λύση στο πρόβλημα αυτό είναι η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Τσιμίκα και Κούτρη που νομίζω ότι θα δυναμώσει την πτέρυγα και επιθετικά και αμυντικά.

4.       Πρόβλημα χαρακτήρα : Η ομάδα είναι νέα και το χτίσιμο του χαρακτήρα της μπορεί να βασιστεί πάνω σε νίκες που δίνουν αυτοπεποίθηση. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι γιατί εξαρτάται και από τις συγκυρίες. Η τριάδα συνεχόμενων πολύ δύσκολων αγώνων είναι βουνό για μια νέα ομάδα που θέλει και την τύχη που δεν είχε ο Ολυμπιακός στα δύο πρώτα παιχνίδια.

Κάποιες ακόμη παρατηρήσεις που βγήκαν από το ματς με τη Μίλαν : Η τριάδα του κέντρου Γκιγιέρμε, Νάτχο, Τουρέ είναι εξαιρετικά ποιοτική, κανείς όμως δε μπορεί να βγάλει από το κάδρο τον ανερχόμενο αστέρα Καμαρά και τον αστέρα Φορτούνη αν είναι αυτοί που πρέπει να είναι. Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τον Τοροσίδη που έδειξε ότι είναι αυτή τη στιγμή ο πιο αξιόπιστος αμυντικός της ομάδας και θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να παίξει στο κέντρο της άμυνας. Η καλύτερη εκδοχή είναι σε σύστημα 3-5-2 που δεν έχει χρησιμοποιηθεί από τον Μάρτινς παρά πολύ λίγο στα πρώτα φιλικά όταν και δεν υπήρχε Τοροσίδης. Η τρίτη παρατήρηση αφορά στην θέση του τερματοφύλακα όπου ο Σα στα δύο παιχνίδια που έπαιξε έδειξε καλά στοιχεία. Δείχνει καλύτερος από τον Γιαννιώτη με τη  μπάλα στα πόδια και στην ταχύτητα εξόδου μακριά από τα γκολπόστ. Και ο Γιαννιώτης όμως τα έχει πάει γενικά καλά. Αίσθησή μου είναι ότι η θέση του μόνιμου γκολκίπερ είναι ακόμη ανοιχτή. Τελειώνω με το υπερόπλο Τουρέ. Ο παιχταράς αυτός με τα μηδέν λάθη στις πάρα πολλές πάσες που έκανε και τον μοναδικό διασκελισμό που διαθέτει, εφόσον είναι καλά δε μπορεί να λείπει από την ομάδα παρά μόνο για λόγους ξεκούρασης.