Σε αντίθεση με την γενική αντίληψη που επικράτησε για το παιχνίδι του Θρύλου με τον Ατρόμητο χθες, ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός ήταν μέτριος, πιστεύω ότι μέχρι την είσοδο του Ερνάνι το παιχνίδι ήταν όμορφα κλειδωμένο και όχι τυχαία. Εξηγούμαι:
Το μεγαλύτερο προτέρημα της ομάδας χθες ήταν ότι δεν έγιναν καθόλου λάθη σε ευαίσθητες περιοχές. Οι καταπληκτικοί Μιλιβόγιεβιτς - Κασάμι είχαν κυριαρχήσει απόλυτα στον άξονα ενώ ούτε από τα πλάγια υπήρξε απειλή. Ο Ατρόμητος, μέχρι την παραλίγο καταστροφική είσοδο του Ερνάνι, απείλησε μία και μοναδική φορά, σοβαρά είναι αλήθεια αλλά σε καμία άλλη περίπτωση δεν ενόχλησε καν την άμυνα του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός δεν απείλησε άμεσα μέσα σε ροή παιχνιδιού αλλά από τις ενέργειες των ακραίων του κέρδισε αρκετά στημένα. Αυτό ήταν μια μεγάλη έμμεση απειλή για τον Ατρόμητο που εφέτος δείχνει ευάλωτος στις στημένες φάσεις ενώ αντίθετα ο Θρύλος, πρώτη φορά στην μετά-Ζαρντίμ εποχή, παρουσιάζεται δυνατός σε αυτόν τον τομέα. Θα έλεγα ότι η εξέλιξη με τα γκολ του Μποτία ήταν μέσα στα πλαίσια της ποδοσφαιρικής λογικής.
Θα πρέπει να επισημάνω και το εξής: Όλοι ασφαλώς βλέπουν ότι ο Ατρόμητος είναι δυσκολοκατάβλητος στην έδρα του αλλά τουλάχιστον προσωπικά δεν έχω διαβάσει μια πειστική εξήγηση για την δύναμη της έδρας του. Η δική μου άποψη είναι ότι όταν αγωνίζεται με ποιοτικότερους αντιπάλους, τον ευνοεί το μικρό γήπεδο όπου κλείνει ευκολότερα τους χώρους. Ολόκληρη Φενέρ με τα μεγάλα αστέρια τα βρήκε μπαστούνια στο γηπεδάκι του Περιστερίου και νίκησε με γκολ στο 93 που ήταν καθαρό επιθετικό φάουλ.
Συνεπώς: Ο Ολυμπιακός το πήγε έξυπνα το παιχνίδι και θα το κέρδιζε χωρίς άγχος αν δεν μεσολαβούσε η είσοδος του Ερνάνι. Πώς τα κατάφερε αυτό το παλικάρι και σε χρόνο dt έκανε άνω-κάτω την δεξιά πλευρά της ομάδας του, με το ηλίθιο λάθος απ' όπου ξεκίνησε το γκολ του Ατρόμητου, τις αλλού γι αλλού θέσεις του στην επίθεση όπου χανόταν η μπάλα για πλάκα και τις ανύπαρκτες καλύψεις στην άμυνα, μόνο αυτός ξέρει. Πάντως ο Σίλβα πρέπει να προβληματιστεί γιατί ο παίχτης φαίνεται εντελώς εκτός κλίματος ομάδος και φαντάζει σαν τεράστια ανορθογραφία, με αποτέλεσμα κάποιοι συμπαίχτες του που δεν χρησιμοποιούνται να θεωρούν δίκαια εαυτούς αδικημένους.
Το μεγαλύτερο προτέρημα της ομάδας χθες ήταν ότι δεν έγιναν καθόλου λάθη σε ευαίσθητες περιοχές. Οι καταπληκτικοί Μιλιβόγιεβιτς - Κασάμι είχαν κυριαρχήσει απόλυτα στον άξονα ενώ ούτε από τα πλάγια υπήρξε απειλή. Ο Ατρόμητος, μέχρι την παραλίγο καταστροφική είσοδο του Ερνάνι, απείλησε μία και μοναδική φορά, σοβαρά είναι αλήθεια αλλά σε καμία άλλη περίπτωση δεν ενόχλησε καν την άμυνα του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός δεν απείλησε άμεσα μέσα σε ροή παιχνιδιού αλλά από τις ενέργειες των ακραίων του κέρδισε αρκετά στημένα. Αυτό ήταν μια μεγάλη έμμεση απειλή για τον Ατρόμητο που εφέτος δείχνει ευάλωτος στις στημένες φάσεις ενώ αντίθετα ο Θρύλος, πρώτη φορά στην μετά-Ζαρντίμ εποχή, παρουσιάζεται δυνατός σε αυτόν τον τομέα. Θα έλεγα ότι η εξέλιξη με τα γκολ του Μποτία ήταν μέσα στα πλαίσια της ποδοσφαιρικής λογικής.
Θα πρέπει να επισημάνω και το εξής: Όλοι ασφαλώς βλέπουν ότι ο Ατρόμητος είναι δυσκολοκατάβλητος στην έδρα του αλλά τουλάχιστον προσωπικά δεν έχω διαβάσει μια πειστική εξήγηση για την δύναμη της έδρας του. Η δική μου άποψη είναι ότι όταν αγωνίζεται με ποιοτικότερους αντιπάλους, τον ευνοεί το μικρό γήπεδο όπου κλείνει ευκολότερα τους χώρους. Ολόκληρη Φενέρ με τα μεγάλα αστέρια τα βρήκε μπαστούνια στο γηπεδάκι του Περιστερίου και νίκησε με γκολ στο 93 που ήταν καθαρό επιθετικό φάουλ.
Συνεπώς: Ο Ολυμπιακός το πήγε έξυπνα το παιχνίδι και θα το κέρδιζε χωρίς άγχος αν δεν μεσολαβούσε η είσοδος του Ερνάνι. Πώς τα κατάφερε αυτό το παλικάρι και σε χρόνο dt έκανε άνω-κάτω την δεξιά πλευρά της ομάδας του, με το ηλίθιο λάθος απ' όπου ξεκίνησε το γκολ του Ατρόμητου, τις αλλού γι αλλού θέσεις του στην επίθεση όπου χανόταν η μπάλα για πλάκα και τις ανύπαρκτες καλύψεις στην άμυνα, μόνο αυτός ξέρει. Πάντως ο Σίλβα πρέπει να προβληματιστεί γιατί ο παίχτης φαίνεται εντελώς εκτός κλίματος ομάδος και φαντάζει σαν τεράστια ανορθογραφία, με αποτέλεσμα κάποιοι συμπαίχτες του που δεν χρησιμοποιούνται να θεωρούν δίκαια εαυτούς αδικημένους.
