Αχ αυτή η ρούσικη ψυχή! Δεν είμαι Ντοστογιέφσκι για να διεισδύσω στην περιπλοκότητα του μηδέν της, μπορώ όμως να προσεγγίσω την άχρονη, ακίνητη ιστορικότητά της. Ιβάν ο Τρομερός, Μέγας Πέτρος, Αικατερίνη η Μεγάλη, Ρασπούτιν, Στάλιν, Πούτιν. Πατερούληδες, κουλάκοι και μουζίκοι, κνούτο και προσευχή, θαύματα και γκούλαγκ. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Ηρωισμός και τρόμος. Τρόμος για τον Τσάρο, τον κομισάριο, τον μαφιόζο, τον καπιταλίστα - μαφιόζο - καγκεμπίστα.
Δεν τα γράφω για τον Ιβάν. Το κνούτο του δε με αφορά. Αφορά τον Ζήση, τον Γιώργο, τον Κλάους και τ' άλλα παιδιά. Το γράφω για τους έλληνες εραστές των θαυμάτων και της παράδοσης που προσβλέπουν με ελπίδα στη Μεγάλη Αδελφή. Τους περιμένουν ψάρια, βρομόνερα, τρόμος, ξύλο και απόπατος. Τους περιμένει το Μεγάλο Τέλμα απ' όπου δεν θα βγουν ποτέ. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Δεν τα γράφω για τον Ιβάν. Το κνούτο του δε με αφορά. Αφορά τον Ζήση, τον Γιώργο, τον Κλάους και τ' άλλα παιδιά. Το γράφω για τους έλληνες εραστές των θαυμάτων και της παράδοσης που προσβλέπουν με ελπίδα στη Μεγάλη Αδελφή. Τους περιμένουν ψάρια, βρομόνερα, τρόμος, ξύλο και απόπατος. Τους περιμένει το Μεγάλο Τέλμα απ' όπου δεν θα βγουν ποτέ. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου